Ben Yandım, Siz Yanmayın!

Yazar Hakkında

  • İsim: Baran D.
  • Yaş: 26
  • Nereden: Hatay / Türkiye
  • Meslek: Serbest Meslek
  • Kaybedilen Miktar: 150.000 ₺
  • Kaybedilen Zaman: 7 – 10 Yıl
  • Tek Cümlelik Kumar Özetin: Ben yandım, siz yanmayın!

Herkese merhaba, adım Baran. Hatay’da ikamet ediyorum, 26 yaşındayım. İddaa ile 18 yaşında henüz liseden yeni mezun olmuşken tanıştım. O dönemler İnternet üzerinden değil de iddaa bayilerine giderek oynardım. Önce ailemin verdiği harçlıklarla oynarken sonralarda kaybettikçe yalanlarım ile aldığım paraları iddiaya yatırmaya başladım. Sürekli bir bahane ile ailem ve yakın çevremden para alıp iddaa oynamaya başladım farkında olmadan.

Defalarca bıraktım, bırakmayı denedim fakat başarılı olamadım. Akşam tövbe edip sabahında iddaa bayisinde buldum kendimi. Çok defa ağladım, Allaha yalvardım kurtulmak için bu illetten. Çünkü sonu iyiye gitmeyecekti biliyordum, zaten öylede oldu. Askerden geldikten sonra evlendim. Görücü usulü bir evlilik yaptım.

O dönem bahis oynamayı bırakmıştım. Aldığım maaş, hayat şartları, geçim zorluğu derken soluğu yine kumarda aldım. Tabi eskisi gibi bayiye gitmeyi bırakmış, teknolojiye ayak uydurup, mobil uygulama üzerinden oynamaya başlamıştım.

Aklım sıra iddiadan para kazanacaktım, aile ekonomisini ayağa kaldıracaktım. Komik değil mi? Evet, maalesef. Neyse, artık sabah Çin ligine, öğlen İngiltere ligine, gece NBA ligine saldırdım. Hayatım, gecem, gündüzüm iddaa olmuştu. İş yerinde kupon yapardım. İşten çıkar otobüsle eve gelirken yapardım. Eve gelirdim uyumadan gece NBA maçlarına kupon yapardım. Eşimi, arkadaşlarımı, ailemi o kadar ihmal etmişim ki, o dönem farkında olmadım.

Eşim sürekli oynamamam için benimle konuşmaya başlamıştı. Bir çocuğu karşına alıp konuşur, yaptığının yanlış olduğunu anlatırsın ya hani? Evet, işte aynen öyle yapıyordu. Ben her defasında “tamam” deyip gizliden gizliye oynamaya devam ediyordum. Kaybettikçe huzursuz oluyor, eşime çatıyordum, ona kötü davranıyordum. Bir yerden sonra eşim “artık yeter” deyip boşanmak istediğini söyledi.

Beynim öylesine hipnoz olmuştu ki, yuvamın dağılacak olması bile gözümü korkutmamıştı. “Boşanmak istiyorsan kapı orada, keyfin bilir!” demiştim. Ne kadar aptalmışım. Aradan zaman geçmişti. Önce yuvam dağılmıştı. Sonra kumar bağımlısı olduğumu öğrenen çevrem benden uzak durmaya başlamıştı. En kötüsü de gece gündüz bu illet oyuna sardığım için İş yerinde çok dikkatsiz, işini iyi yapmayan biri olmuştum. Sonunda işten de çıkarılmıştım.

Bir arkadaşımla, hatta en yakın arkadaşımla dertleşmiştik bir akşam. Bana, “sen hasta bir adamsın, aptalın tekisin, biraz beynin olsa şu haline bakıp üzülürdün, sen iflah olmazsın” demişti. Bu sözleri sanki tokat gibi yüzüme çarptı o akşam. Kendime yeni uğraşlar edindim, oynamamak için tüm hesaplarımı sildim.

Bahis oynayan arkadaşlarımla mesafeli oldum derken sonunda başardım. İlk 2 ay çok sıkıntı yaşadım, çok defa “acaba oynasam mı?” dedim ama tuttum kendimi, oynamadım. Fakat bir daha ne eşimi geri getirebildim ne de kovulduğum işim gibi bir iş bulabildim.

Her ne kadar “kendimi düzelttim, artık kumar oynamıyorum!” desem de eşim barışmadı benimle. Bugün çok daha farklı bir yerde, çok daha farklı bir pozisyonda olabilirdim. Mutlu bir yuvam olabilirdi. Ama olmadı, hep hatalar yaptım. Bu bir bataklık arkadaşım.

Evet, bunu okuyan kardeşim sana diyorum! Bu bir bataklık! Sende bu bataklığa saplanan milyonlarca insandan birisin. Ya mücadele verir çıkarsın ya da benim gibi batarsın. Bir umuttur yaşamak ama savaşarak. Bu savaşı kazanmanız dileklerimle.

Bir Yorum

  1. Baran merhaba,

    Öncelikle üniversite yıllarımı geçirdiğim Hatay’a selam olsun diyerek sözlerime başlarken, kafamda da bir Hatay şehri canlandı. Harika bir kültürünüz ve misafirperverliğiniz var. Yemeklere diyecek yok zaten. Neyse sözler tatlı başladı ama yaşadığın acı olay gerçekten çok üzücü. Hepimiz aynı yollardan geçtik güzel dostum. Öz annem telefonda belki son 3 ay arayıp sesini duymamışken konuşması erken bitsin diye “yoğunum, çalışıyorum” deyip yüzüne kapattığım günleri hatırlıyorum.

    İçimden hiçbir şey gelmiyordu o an. Ama şimdi yıllar sonra nasıl bir ahmaklıkla böyle bir hata yapmışım onun vicdanıyla yanıyorum. Şu an Allah’a şükür her görüşmemizde heyecanlanıyor, telefon hiç kapanmasın istiyorum.

    Aileni kaybettiğine gerçekten çok üzüldüm ama sana şunu da söylemek istiyorum. Hala yaşın genç ve hayata yeniden kumarsız bir şekilde mücadele ederek sarılırsan, yarın başka fırsatlarında olabilir. Üzülme, evlenmek yüce bir mertebeyse boşanmakta adil bir sonuçtur. Eminim o kadıncağız senden çok çektiği için geri adım atmaya korkuyor ama mücadeleni ona ispatlarsan belki her şey değişebilir.

    Biz illüzyonun altında yıllarca nasıl bir kör olduğumuzu göremedik. Ama şükür Allah’a şimdi daha net görebiliyoruz. En azından görmek isteyenlere bende kendimce vesile olmaya çalışıyorum. Evet dostum kumar bağımlılığından kurtulmak mümkün. Yeter ki sen bunu iste! Öyle ya da böyle zaten bu işi bitireceksin. Bunu bugün yaparsan canın yanmaz, ufak sıyrıklarla atlatırsın. Tıpkı boksta yenemeyeceğini anlayan boksörün elini yere vurmasıyla maçı bitirmek istemesi gibi.

    O eli erken indirirsen hasarın az olur ama inatla senden milyonlarca kat profesyonel bir adamla dövüşmeye kalkarsan canından bile olabilirsin. Allah bu yolda yardımcın olsun. Bizler her zaman buradayız ve herkesi desteklemeye çalışıyoruz. Lütfen mücadeleni bırakma emin ol düze çıktığında hayat daha da güzel ve yaşanılası bir yer olacak!

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir