Merhaba öncelikle bunu okuyan kişi; bu işin sonu olmadığını, kazanamayacağını ve şu anda maddi ve manevi olarak en dipte olduğunu biliyorum ve sende bunun farkında olduğun için hikayemi okuyorsun. Çocukken 15 16 yaşlarımda çevremde kupon yapan benden birkaç yaş büyük arkadaşlarım vardı. Hikaye o zamanlarda başladı. Bahis yapmaya yaşım bile yetmezken kupon doldurmaya başladım. Yaşı tutan insanlara oynattım bayilerde. Tabi o zamanlar 1 lira 3 lira cebimde olan harçlıklarım gidiyordu ve eğlenceliydi. Bayiye gitmek için 3 km gidip 3 km dönüyordum yürüyerek kırsal bir yerde oturduğumuz için.
Lise yıllarımda yine oynamaya devam ettim ama paralar yükselmeye 50, 100 derken artmaya başladı. Babamın adına kredi kartı aldım internet bankacılığı ile. Kuryeden teslim aldım. İlk tehlike canları o kartmış bilemezdim. O zamanın parasıyla 2.5 3 bin civarı kartı doldurdum nakit avanslar ile bahis için. Bu paralar şu an ufak ancak o zamanlar 3 asgari ücret seviyesindeydi neredeyse. Bu borcu bir şekilde ablama söyleyerek kapattım ve bu dönemden sonra neredeyse 6 7 yıl oynamadım hayatıma devam ettim. Ailemin ehliyeti aldığımda bana aldığı arabam vardı ve sabit gelirli markette çalıştığım bir iş vardı.
Maaşım yatardı ve ben harcayacak yer bulamazdım. Ne borcum ne ihtiyacım vardı. O dönemde bir kızı çok sevdim ve tüm dengemi kaybettim. İlk önce işimi bıraktım onun peşinde koşarak. Maaşım gelirim olmadığı için önce arabamı yükseltmek için babama çektirdiğim 30 bini (2,5 yıllık asgari ücret) harcadım ve üstüne birkaç kartımı da patlattım. Bunlar kumar borcum değildi ama kumara sürükleyen ilk sebeplerdi. Daha sonrasında ilişkim bitmişti. Bunu kabul edemiyordum, sevgimden ölüyordum. Bunca fedakarlık neden boşa gidebilir kabul edemiyordum ve kendimi kaybetmeye başladım.
3 yıl hiç çalışmadan hep eldekilerle bahis oynamaya başladım. Kendimi bununla avutmak, güzel bir geleceğim olsun zengin olayım diye düşünerek. İlk önce arabamın parasını harcadım kumarda (yaklaşık 65 bin) o dönem pandemi girdi araya sattığım arabam 10’a katlamıştı değerini ve bu beni çok üzmüştü. Kredi notum iyi olduğu için onaylı 70 bin lira çektim. Giden her şeyim geri gelsin umuduyla. Sonra o parayı da kaybettim. Hem sevdiğim gitmişti hem arabam hem de işsizken çektiğim 70 bin lira kredim.
Tüm bunları ailemden gizleyerek, bankayı 2 ayda bir yapılandırma yaparak oyaladım. Borcum sürekli yapılandırma yaptığım için 3’e katlamıştı nerdeyse. O zaman asgari ücret 2800 TL seviyesindeydi ve bunu çalışarak ödeyemem diye düşündüm durdum depresyona girdim. Annemin köyünde sattığı babasından kalma arsalarını satıp, üstüne yemeden içmeden biriktirdiği parayla, ablamın da yarı parasını verip aldığı bir dairemiz vardı ve içinde kiracısı olan. Biz sobalı köy evinde yaşarken o ev bize ek gelir ve benim gelecekteki aile kurduğumda oturabileceğim bir şanstı. Ben kredi batağına düşmüş, işsiz ve psikolojik olarak bitik haldeyken babama akciğer kanseri teşhisi konuldu.
İyice çıkmaz bir ruh haline girmiştim. Eski model bir arabamız vardı ve aileye baskı yaptım; “iyi bir araba alalım, rahat edelim hastane yollarında falan diyerek. Herkesin karşı çıktığı bu eylemi annemi kandırarak üzerek ve ruhen iyi değilim diye korkutarak ikna ettim ve evi sattık. 172 bin lira vardı hesabımda ve bunu faize koyup gelen parayla kredimi ödeme kararı aldım ama 3 ayın sonunda daha fazla kazanıp arabada evde alabilirim düşüncesi ile bahis oynamaya başladım. Babam kemoterapi görürken ben hastane bahçesinde bu parayı kumarda kaybetmeye başladım ve panik oldum her kaybettiğimde bu sebeple daha büyük hatalar yaptım ve tüm parayı kaybettim.
Bunu 3 ay kadar gizledim bizimkiler araba alalım nerde para dedikçe yine oyaladım ve günün birinde artık dayanamadım itiraf ettim anneme. O gün annemin döktüğü göz yaşı hala aklımda. Onu o halde görünce ölmek istedim ağlamaktan yüz felci oluyordum. Krize girdim beni komşumuz olan bir amcanın evinde sabaha karşı 5 gibi bulup yerlerden kaldırdılar. Bu olayı babam hiç öğrenmedi ve 1 ay sonrasında vefat etti kanserden dolayı. Benim için her şey bitmişti artık. Aradan geçen 1 ay süreden sonra babam adına çektiğim 50 bin krediyi üstüme alıp ödedim. Ondan kalan eski model araba ile diğer kredimi kapattım ve her şeye son verdim. Giden mal mülk hiçbir zaman yeniden gelmeyecek bunu kabul ettim ama aileme verdiğim zarar, döktüğüm göz yaşları için kendimi hiç affedemedim.
Babamdan sonra 3.5 senedir aralıksız çalışıyorum maaşım asgari ücret ve bu arada da yine aynı hataları yaptım. Ancak bunu belli bir sınırda kontrol ederek. Şu anda 5 6 maaş süresi boyunca bir sıkıntı yaşayıp sonrasında borçsuz ve toparlanmaya başlamış bir insan olacağım. Annemin üzerine yemin ettim bunu bir daha oynamamak için ve sözümde duruyorum. Tüm hesaplarımı sildim, skor takibini bıraktım ve yemeden içmeden düz ve sorunsuz bir hayata ulaşmaya yaklaştım. İşin özeti şu, kumar sadece ihtiyacı olan için değil boşluğa düşen için de büyük tehlike. Kaybettiğini geri alamazsın.
Senden alt seviyede maddi durumu olan insanlar gün gelir seni ona katlarlar güzel yaşayarak. Onurunu şerefini kaybedersin. Annenin güvenini kaybedersin, babanla son vakitlerini güzel geçirme şansını kaybedersin, uykunu ömrünü hayallerini, kısacası kumar ile kaybettiğin şey yalnızca para değil her şey. Allah herkese yol yakınken bırakmayı nasip etsin. Giden paralar, zaman ve ömür geri gelmiyor. Lütfen kendimize gelelim, en sevdiğimiz insanlar hatırına kendimize engel olalım. Bunu okuyan herkese güzel ve sağlıklı bir hayat diliyorum. Allah’a emanet olun.