Merhaba, ben 35 yaşında Almanya’da doğup büyüyen ve 20 yaşında Türkiye’ye kesin dönüş yapan, aslında ailesinde herhangi bir olumsuz olay yaşamayan, sorunsuz bir çocukluk geçiren kumar bağımlısı biriyim veya biriydim. Çocukluk zamanımda çok kısa süreli babamın bir kumar sorunu olmuştu ama çok uzamadan ve büyümeden kapandı ve kurtuldu.
O zamandan beri bunun ile ilgili bir sorun yaşamadık ancak bendeki sorun maalesef öyle hemen bitmedi. ‘’Ben böyle şeyler yaşamak istemiyorum büyüdüğümde!’’ demiştim o zamanlar ama, gel gör ki daha beter oldu. Olay bundan 5 yıl önce oğlumun doğumundan sonra başladı. Eşimin benden uzaklaşması, soğuk davranması başka yönlere itti.
Abisinin eşi ile olan sorunları, bizim ilişkimize yansıdı. Sürekli onların derdi ile uğraşmaktan biz ihmal olduk. Yeğenine olan ilgisi, önceliği vs. derken benim ilgim çok başka yönlere gitti. Oğlumuz doğacak diye, oynayamam artık diye çok ilgi duyduğum konsolumu sattım ve burada hayatımda çok büyük bir boşluk oluştu. Yalnız olduğumda veya zamanım olduğunda zaman geçirebileceğim bir şey kalmamıştı.
İlgimi başka yerlere vermeye başladım. Burada devreye iddaa girdi. Hayatımda sürekli iddaa oynama vardı, ama herkesin dediği gibi 2-3 liradan bir şey olmaz diyerek 4-5 maç koyardık, elbet tek maçtan yatardık. Ama olay daha sonra etrafımdaki çevremin beni bu casino oyunları, online bahis olayları ile tanıştırmaları sayesinde daha da büyüdü ve beni yuttu. 50 liralık bakiyelerle başladığım oyunlar daha sonra 100, 500, 1000 hatta, maaşımı komple siteye yatırmam ile devam etti.
1 saat içerinde maaşımı bitirdim bahis oyunlarında. ‘’Kaybettiğimi çıkartacağım’’ diye diye hepsini kaybettim. Daha sonra gittim bankadan kredi çektim ve kaybettiğimin yerine koyup taksit taksit borcumu ödeyeceğime, gittim hepsini bahis sitesine gömdüm. 12 Bin Lirayı 3 saatte bitirdim. İnanın hayatım film gibi gözümün önünden geçti.
Oğlum bu sıralarda 6-7 aylıktı ve inanın eve gitmek, eşimi, oğlumu görmek istemedim. Utandığımdan ne yapacağımı bulamadım. Arkadaşlara sarıldım, ondan bin lira, diğerinden 500 lira, birinden kredi çekmesini istedim, onları yine kumara yatırdım. En son artık bu olayın canıma mal olacağını inandım ve gözümü kararttım artık. ‘’Nasıl olsa kaybediyorum, her şeyimi kaybedeyim, gerekirse kafama sıkarım!!’’ dedim.
Gözüm bir şey görmedi. Eşimin takılarını çaldım sattım. Bana sen çaldın diyemedi, acaba nerde düşürdüm, nereye koydum dedi. Benden böyle bir şey beklemiyordu çünkü. Çaldım ya çaldım, sevdiğim kadının, biricik oğlumun annesinin bana laf kondurmayan kadının hayatını kararttım ve boyunda, kulağına, koluna taktığı altınları çaldım ve sattım. Kuyumculara da rezil oldum bu durumumla, adamlar bana nasıl baktı bilemezsiniz.
Bir şeyler karıştırdığımı anladılar ama adamın umurunda mı senin hayatın? Atıyorum, değeri 1000 lira olan altın için bana 600 verdiler ama bana lazım diye aldım. En son anlattım eşime, o yüzündeki çöküntü, hayal kırıklığını anlatamam size. O ağlaması var ya. Bana isyanı, bana bela okumaları, söyledikleri… Suçsuz olsam o lafları başkasına dahi söyletmem ama ben yuttum. Haklı çünkü.
Gözünde adam da değildim, koca da değildim, baba hele hiç değildim. Çünkü ben 6-7 aylık oğlumun içeceği sütün parasını kumarda yedim, yatırım olarak gördüğümüz altınları, takıları kumarda yedim. Çevremizden borç almadığım kişi kalmadı. İnsan içine çıkacak yüz bırakmadım çünkü. Ben hayatımızı mahvettim, bitirdim. Evi terk etti ve 2-3 ay görüşmedik. Oğlumu görüyordum ama haftada 1-2 kere.
Çünkü daha bebek ve annesine ihtiyacı vardı. Benimde kimsenin yüzüne bakacak halim olmadığından insan içine çıkamıyordum… Profesör Psikiyatri de tedavi gördüm ama bana ilacı bastılar, sadece uyku yaptı. Ne derdimi anlayan ne çare olan çıkmadı. Bende ilaçları bıraktım kendi kendime. Şirkete gidecek halim yüzüm yoktu. Küçük bir yerde çalıştığım için ve ilçede küçük olduğu için herkes duydu.
İşimi kaybetmek üzereydim, bakmayın müdürüm beni daha öncesinden tanıdığı için ve beni bildiği için affetti ve fırsat verdi. 1000 kere tövbe ettim, 1001 kere devam ettim ama bu siteye denk geldim. Neler yaptığımı, kime ne zararlar verdiğimi gördüm. Her sitedeki hesapları bloke ettim, kapattım hesapları. Papara, Payfix vs. hepsi bitti. Bundan 6 yıl önceki hayatımı özledim. Arkadaşlarım kalmadı çevremde.
Telefonumu arayan soran, yazan kimse kalmadı. Zar zor ikna ettiğim eşim ve kuzenim harici arayan yok. Annem babam dahi hâl hatır sormuyor, ancak ödeme sıkıntısı çıkarsa bir yerden ‘bu nedir?’ diye hesap sormak için arar. Arkadaşım kalmadı artık, önceden en az 4-5 kişi takıldığımız adamlar artık arayıp çağırmıyor bir yere. Borçlarımı onlara geri ödedim ama hep yalan dolan ile para istedim.
Gözünden düştüm herkesin ve kimsede güvenim kalmadı. Bu lanet şey, hayatımı bitirdi. Utanıyorum artık. İnsanların yüzüne bakmaya, insan içine çıkmaya utanıyorum. Hakkımda ne düşündüklerini düşündükçe kafayı yememek için dua ediyorum. Ben kurtulmak için çok uğraşıyorum, hala dürtüler geliyor, aklıma geliyor ama uzak durmaya çalışıyorum. Elim ayağım titriyor, ödemelerim var.
Aklımdan bazen neler geçiyor ama yok yani, artık 1 lira dahi yatırmak istemiyorum. Coin vs. bunlara dahi girmiyorum artık yeter! Benim hayatım 35 yaşında bitti. Önümdeki hayatı nasıl sürdüreceğim, ne yapacağımı kara kara düşünüyorum artık. Ne kadar sürecek bu yalnızlık bilmiyorum ama en azından eşim ve oğlum yanımda diye dua ediyorum. Ben çok yoruldum.
Sürekli ödeme sıkıntısından, borçtan evde çocuk ile vakit geçirecek durumum yoktu. Sürekli kavga, bağırışıma… Allah herkesin yardımcısı olsun. Uzak durun, lütfen uzak durun veya uzaklaşmaya çalışın! Bir an önce bırakın… Eğer ailenizi düşünüyorsanız, değer veriyorsanız bırakın lütfen. Ben herkesi çok üzdüm ve yaraladım. Yaralarını saracak ilacım da yok ama en azından yaralarının büyümesine, hastalıkların ilerlemesine engel olmak için kapatıyorum.
Defteri kapattım yeni bir defter aldım elime, ilk sayfalarına başladım. Sanki başka bir ülkeye eşi ve oğlu ile yerleşmiş, arkadaş çevresi olmayan, yeni kişiler ile tanışmaya çalışan birisi gibi, yeni insanlar tanımaya başladım. Eskiler eskide kaldı artık. Allah hepinize güç kuvvet versin. Çok zor bir hastalık… Sağlıkla kalın, kumarsız kalın.
Yazını okudukça yazında kendimi gördüm. Aynı ben. Tek fark ben hala daha eşimden ve çocuğumdan ayrıyım. Ve şu an içinden Sırbistan’dayım. Allah hepimizin yardımcısı olsun.
Geçmiş olsun, Türkiyede hayat zor 80.000 TL 100.000 TL Türkiyede yaşayan birisi için büyük para. Ama almanyada olsaydın 8.000 euro çok kolay biriktirebilirdin. Kaderin cilvesi ben kumar borcu yüzünden almanyaya kaçtım sınırları geçip. Burda bir hayat kurdum, sen Türkiyeye dönmüşsün.
Alman Merhaba,
Hikayen gerçekten çok etkileyici ve ağır. Kumarın gelişme evrelerini bir bir yaşamışsın ve nihai sona gelmişsin! En güzel günlerin diye yaşamayı bekleyen bir hayatın, kumarı kölesi olmakla geçmiş. Eski dostlarının seni tanımaması çok büyük yanlış ki kim bu yorumu okuyorsa sözüm herkesedir!
Kumar bağımlısı birini toplumdan dışlamayın! Ona sahip çıkın. Onunda sizin gibi bir hayatı olduğunu unutmayın! Evet o yanlış olanı seçti ama bide şöyle düşünün! Kanser olan kanseri seçmedi, sadece yaşam tarzı alkol, sigara veya sağlıksız beslenme onu bu sonuca götürdü ve hasta oldu! Siz böyle bir tanıdığınızı veya aile bireyinizi evden dışarı mı atıyorsunuz?
Lütfen artık kumarın bir ‘’APTALLIK’’ olduğu zırvasından vazgeçin! Kanser neyse kumarda bir beyin bozukluğudur! Cahillik kimseye fayda getirmez biraz geniş çerçeveden bakmayı öğrenin ki olaylar daha farklı seyretsin!
Sana gelince güzel kardeşim! Hastalığının farkına varman çok güzel bir başlangıç ki genelde daha büyük daha ağır kayıplarla senin olayına gelen var. Önemli olan yanlışları görüp, hangi hareket veya durum veya kişi sana bu durumu hatırlatıyorsa, bırak olmasın zaten onlar. Senin de değin gibi, ülkende savaş çıkmış, eşinle beraber başka bir ülkeye yerleşmişsin ve tek ailen, tek arkadaşın onlar! Lütfen onlara sahip çık ve bundan sonraki hayatını güzel yaşa. Arkadaş veya dost dediklerin, senin düzeldiğini gördüklerinde illaki döneceklerdir sana. Veya sen yeni ortamlar bulacaksın ama baki olan kalan hayatını köle mi, yoksa özgür mü yaşamak istemen!
Oynamaya devam edersen ki miktarın hiçbir önemi yok, köleliği seçiyorsun! Bütün kazancını eşine verip seni bi süre onun kontrol etmesini sağlarsan özgürlüğe az kaldı demektir! Allah bu yolda yardımcı olsun!
Hocam merhaba,
sürekli dürtüler oluyor yanımda para taşıyınca, bu nedele hesabı kitabı, herşeyi aileme ve eşime devrettim. cebimde 10 lira ile dolaşıyorum, onu da akşam eve dönerken ekmek vs alabilmek için.
ben bu lanet oyunlardan çok zarar gördüm ve kurtulmayı kafaya koydum, aklıma geldikçe buraya gelip hikayeleri okuyorum, yorumlara bakıyorum. beni hemen soğutuyor, bitmiyor tabi, aklına yine bir şekilde geliyor ama, yardımcı olması için sürekli uğruyorum. verdiğin bu destek ve önerilerin için teşekkür ederim önce kendim ve sonra bana katılan arkadaşlar adına.
sadece sana bir küçük önerim var izninle, sürekli iletişimde kalabileceğimiz bir ortam hazırlanırsa, daha iyi olacak diye düşünüyorum. toplu terapi gibi birşey. burda bir chat kanalı veya farklı bir platformda grup kurulup sohbet edebilmek için, birbirimizi daha iyi anlayabilmek için ve destek olabilmek adına.
allah hepimizin yardımcısı olsun.
Merhaba Alman,
Bende Manisa’da yaşıyorum. Çok ağır bir kumar bağımlılığı yaşadım çok yüksek miktarda paralar kaybettim, sağlımı kaybettim, evler, arsalar, tarlalar kaybettim, krediler kartlar borçlar anlatmakla bitmez bu bataklık. Bu süreçte ailem ve Manisa merkezde bulunan Yeşilayın merkezi yedam en büyük destekçim oldu. Yedam da her hafta ücretsiz olarak psikoterapi görüyorum ve kumar bağımlılığımı 8 aydır oynamayarak sürdürdüm. Yakın bir zamanda tekrardan oynama gerçekleşti ama bunu hemen anlatıp temiz kalma sürecine kaldığım yerden devam ediyorum. Sana nacizane tavsiyem Yeşilaya yani Manisa yedama başvurman çok faydası oluyor. Türkiye’de çoğu yerde bu merkezler var lütfen bu olayları yaşayan herkes bir an önce ailesine ve bu merkezlere bu durumu anlatıp kurtuluş adımını atsın. Allah hepimizin yardımcısı olsun.