Evet, Hala Akıllanmadım!

Merhaba, tam yılını hatırlamıyorum ama 5 ya da 6 yıl oldu. Daha önce bayiden 2-3 TL’ye iddaa oynayan biriydim. Maçları takip ettiğim ve akıllı olduğumu düşünen insanlar bana sürekli “maç verir misin?” diye sorarlardı. Daha sonra fabrikaya canlı bahis sitesini getirdiler. O kadar yayılmıştı ki insanlar molalarda ya da çalışırken sürekli ellerinde telefon tek maça bahis alıyor, canlı oynuyorlardı. İlk başlarda ilgimi çekmedi fakat daha sonra arkadaşım ”bizde beraber hesap açalım” deyince hikayemin başlangıcı burası oldu.

Uzun yıllar sürecek, sürekli bankalardan kredi alıp ailemi utandıracak günler başlamıştı. Hesabı açtık birkaç kupon yapıp tutturduk ve daha sonra kaybetmeye başlayınca oynamamaya başladık. O zamanlar para kaybetmemiştim. Fakat daha sonra kendime bireysel hesap açtım. Maaşımdan 3-5 yatırmaya ve oynamaya başlamıştım. Çok iyi hatırlıyorum o zamanlar çok iyi paralar almıştım. Ceplerim para dolu, arkadaşlarıma yemekler ısmarlıyordum. Hatta kendi kendime ‘ben bu kadar parayı ne yapacağım’ bile diyordum. Sonra karar verdim ve haydan gelen huya gider diye cebimdeki bir miktar parayı yatırıp tekrar oynamaya başladım. Artık kaybetmeye başlıyordum.

Ne oynasam gelmiyordu ve sonunda cebimde para kalmadı. Bundan sonrası maaş kaybetmeye kadar vardı. Artık eve verebileceğim veya fatura yatırabileceğim bir maaşım yoktu. Tabi hal böyle olunca bankaya sarıldım. Kaybettiğim maaşımı geri almalıydım. Hayatımda ilk mobil krediyi kız arkadaşımla görüntülü konuşarak çektim(1000 TL). Ve çektiğim krediyi anında kupon yaptım ve onu da kaybettim. Sonra kredilerin ardı arkası kesilmedi. Maaşım güzeldi ve hiçbir banka beni geri çevirmiyordu. Kredi çektikçe batıyor ve kaybediyordum. Artık elimde ne maaşım kalıyordu ne de bankalar kredi veriyordu. Son raddeye gelmiştik.

Ailem maaşımın nereye gittiğini soruyor ben kaçamak cevaplar veriyordum. Ama bir yere kadar kaçabilirdim. Bunu söylemeliydim artık. Önce kız arkadaşıma anlattım ağlayarak. Allah var yanımda oldu halledilir bir şey olmaz dedi. Daha sonra anneme ve kardeşlerime anlattım. Onlar da aynı tepkiyi verdiler. ”Canın sağ olsun bir daha oynama” dediler. Kız kardeşim borçlarım hafiflesin diye gidip kredi çekti ve parayı elime verdi. O zaman ”artık oynamayacağım yeter” diyordum. Ama sadece demekle kaldım. Elimin altında telefon ve mobil bankacılık hem de banka hesabımda para vardı. Maaşımı da alabiliyordum artık. Ben yine giden parayı geri alabilmek için kupon yapmaya devam ettim. Kız kardeşimin çektiği kredi de benim borçlarımda git gide arttı. Artık sadece ben değil o da borçluydu.

Aradan zaman geçtikten sonra yine oynadığımı söyledim ve yine “bir şey olmaz!” deyip yeniden yardım ettiler. Yine bana para verip borçlarıma yardımcı oldular. Artık maaşım artıyordu ve cebime para kalıyordu. Borçlarımı biraz düzeltmiştim. Oyuna biraz ara verdikten sonra yine başladım. Fakat bir değişiklik vardı. Artık oynadığım miktarlar yükselmişti. 1 senenin ardından yasal siteden 100-200 TL kupon yapmaya başlamıştım. Daha sonra yine canlı bahis sitelerinde buldum kendimi. Hem de öyle bir buldum ki yüksek maaş, kredi muslukları sonuna kadar açıktı. 3000-5000 TL kaybım oldu ilk günlerde. Tabi daha sonra düşüncem giden 3000-5000’i tekrar geri almaktı. Artık yatırdığım miktarlar 20.000-30.000 TL olmaya başladı.

Yine o muhteşem sonu yaşadık ve borcum yine dağ olmaya başladı. Ne zaman bıraktım artık oynamayacağım dediysem bir türlü başaramadım. Aileme söyledim yine “canın sağ olsun yapma bir daha” dediler. Bilmiyorlardı, artık ben hasta olmuştum. Bu borçları da azalttıktan sonra en büyük kaybımı yaşayacağım zaman gelmişti. Artık kupon yapmak beni tatmin etmiyordu. Maçın bitmesini beklemek istemiyordum. Daha kolay ve hızlı para kazanmam borçlarımı kapatmam lazımdı. Önce FİFA oyunlarıyla tanıştım daha sonra slotlarla. Bir günde kaybım tam 300.000 TL oldu. Kafayı yemek üzereydim. Evden mi kaçsam kendimi mi öldürsem diye kara kara düşünüyordum. Ailemin hiçbir şeyden haberi yoktu.

Eve gidiyor kimseyle konuşmayıp odaya çekiliyordum. 1 ay böyle sürünce annem ve babam beni karşılarına alıp konuştular. Bu arada bu olayları yaşarken söz-nişan arifesine giriyordum. Düşünün evlilik yolunda neler yaptığımı. Annem ve babama tam 300.000 TL borcum olduğunu söyledim. Babam daha önce yaptığım hataları biliyordu fakat ben üzülmeyeyim diye bana hiçbir şey söylememişti. Ama bu sefer beni evden kovdu. Tam 2 hafta sonra kız istemeye gideceğimiz zaman ailemle bağımız kopuyordu. Evden çıkıp dışarıda yürüdüm daha sonra babam “eve gel!” dedi, gidemedim. Ertesi gün bana bunu da affediyorum sakın bir daha bana aynı şeyle gelme dedi. Sırf evleneceğim için beni affetmişti.

Komşudan borç aldı gitti kredi çekti ve borçlarıma yardımcı oldu. Bende artık oynamayacağım dedim. Çünkü artık evden kovulma aileyi kaybetme korkusu vardı. O korku 1 hafta sonra bitti. Paramı geri almam gerekiyordu gittim yine kredi çektim. Bu sefer işler yolunda gidiyordu. Ne oynasam geliyordu. Neredeyse her gün 100.000 TL çekiyordum ve kendi borçlarımı kapatıyordum. Hatta kendime ait tüm borçları kapattım ve elimde 200.000 TL para kaldı kazandıklarımdan. Babamın da borçlarını kapatmaya karar verdim. 130.000 TL yalan söyleyerek babama para gönderdim ve onunda borcunu kapattım. Elimde 70.000 TL kalmıştı. İşte tam burada durmalıydım. Artık kimsenin borcu yok ve elinde güzel bir para var. Neden durmuyorsun? Durmadım.

5 – 10 – 20 – 30 bin derken elimdeki tüm parayı kaybettim. Artık sıfıra sıfırdım. Ne borcum vardı ne de kazancım. Ben yine durmadım. “Nasılsa 1 haftada 400.000 kazanmıştım yine kazanırım!” diye kredi kartlarını boşaltmaya başladım. Artık şansım yaver gitmiyordu. Yine bir gecede ne kadar kredi-kredi kartı varsa boşalttım ve borcum yine 300.000 TL oldu. Bu borçları yine kapatmam gerekiyordu ama nasıl? Banka para vermiyor aileme de bir şey diyemiyorum. Aklıma tek bir şey geldi son çareydi. Evdeki 5 bilezik. Kimsenin haberi olmadan alıp bozdurup paramı kurtarıp tekrar yerine koymalıydım. Nitekim korka korka bilezikleri alıp bozdurdum ve siteye tekrar geri döndüm. Artık korka korka oynuyordum. Kupon yaptım her şey yolunda gidiyordu ve tüm borçlarım bitecekti.

Ta ki Ajax Feyenoord’a yenilene kadar. 1 0 çifte şans oynamıştım ve Ajax yenilmişti. Bileziklerde o gün gitti. 300.000 TL borç ve 5 bilezik artık yoktu. Anneme söylemek zorundaydım çünkü söz günü geliyordu. Anneme ve kız kardeşime mesaj atıp söyleyince dünyaları yıkıldı. Onlara “beni evden kovarsanız saygı duyarım!” dedim. Evden çıkarken çantamı da hazırlamıştım. Ama onlar yine kıyamadı bana ve “gel konuşalım” dedi. Babama bir şekilde yalan uydurup kredi çektirdik ve bilezikleri tekrar aldık. Bilezikten artan parayla yine siteye girdim. 300.000 TL borcu 150.000 TL’ye indirmiştim yakın zamanda. Fakat esiri olduğum bu şeyden kurtulamadım.

150.000 daha kazanıp hepsini silmem lazımdı dedim ama başaramadım. Döngü hep aynı, kazandım, yine kazanırım yanılgısı! Ama olmuyor hep kaybediyorsun. Daha bu sabah uzun zamandır kredi vermeyen banka 20.000 TL kredi verdi. Tam 3 saatimi harcadım 50.000 yaptım gözüm doymayınca yine hepsini kaybettim. Bu satırları yazarken avansımın yatmasını bekliyorum. “Yatsın da bir an önce oynayayım” diye. Adı ne bilmiyorum ama sanırım borcum bitmeden bu iş bitmeyecek. Ya kimsesiz kalıp bir köşede sürüneceğim ya da bu işten kurtulmalıyım. Bu satırları okuyanlara nasihat vermem pek uygun olmaz ama söylemeden geçemeyeceğim. Lütfen uzak durun. Umarım benimde bir gün biter. Çünkü bu iş insanın hayatını çok değiştiriyor.