Yaklaşık 23 yıl önce ilk kez kumarı denedim. Samimi olduğum bir arkadaşım vasıtası ile eski model slot makinesine çok cüzi bir miktarda para attım 5 Euro kadar. O zamana kadar hiç slot makinesi oynamadığım için nasıl işlediğini bile anlamadan gelişi güzel bastım iki spin sonrası ufak bir bonus verdi makina.285 Euro kadar para kazandım.
O zamanlar lise son sınıf günleri idi. Bende aile restoranında çalışıyordum cep harçlığı karşılığında. Bu 285 Euro benim bir ayda harcayacağım kadar bir miktardı o zamanlar. Bu kazancı elde ettikten sonra beynimde bir ışık yandı. Bir fikir oluştu. Artık kolay para kazanmanın yolunu bulduğumu düşündüm. O Gün bu gündür 23 yılda 5 milyon Euro’nun üzerinde bir miktar kayıp ettim.
23 yıl stres ile geçti halen de stres ile yasamaya, kaygı ile yasamaya devam ediyorum. Kumarı defalarca kendi çabam ile bıraktım. 1,5 yıl tek kuruş oynamadığım zaman oldu ve tekrardan geri bulaştım. Çünkü gereken önemli tedbiri almamıştım. Kumar oynadığım süre içinde, oynadığım rakamlar hızla büyüdü. Bu parayı bulmak için çok çalıştım.
Defalarca şirket kurdum ve sattım. Türlü ticaretlerden yüksek karlar elde ettim. Hepsi kumarda gitti. Defalarca dibe düştüm. Bıraktım, ne zaman ki borçlarımı ödedim bir miktar toplu para geçti elime, içime kumar vesvesesi fısıldamaya başladı.
Çünkü kayıplarım büyüktü. Kayıplarımı unutamadığım için kumarı tamamen aklımdan silememiştim. İçimde bir hınç gibi kin gibi kaldı. Bazen kolay bazen zor kazandığım parayı hiç kimse için ayıramadığım zamanımı kumara vermiştim. Tabi birde kumar oynadığım zaman günlük hayatin stresinden, bunalımdan kaçıyordum.
Unutuyordum; dünyanın bütün dertlerini, üzerimden atom bombası atsalar umurumda olmayacak kadar rahatlıyordum. Dünya da bir çok ülkeye sırf kumar oynamak için tatil bahanesi ile yolculuk yaptım. 2009 yılından kumarda kontrolü kaybettiğim bir dönemde bir arkadaşım Tayland’a gideceğini söyledi.
Orada kumarın yasak olduğunu iki üç hafta tatilin iyi geleceğini ve kumarı unutacağımı tavsiye etti. Bende onunla 12 saatlik uçak yolculuğu yaparak Tayland’a gittim. Üç haftalık tatil olacaktı. Tayland’a gittiğimizde ilk üç gün gezeceğimiz birçok yeri gezdik bir anda.
Bende bir moral düşüklüğü oluştu. Bir yoksunluk, sanki bir abstinens yaşadım. Arkadaşım ve de orada daha yeni tanıştığım bir Pakistanlı birde Avustralyalı bir arkadaş ile Bangkok da gezerken gördüğüm bütün taksicilere orada legal ya da illegal kumarhane olup olmadığını sordum, yok dediler.
Ama bir tanesi komsu ülke Kamboçya’da beş yıldızlı otellerin içinde casinolar olduğunu söyledi. O şoföre sordum bizi oraya götürür müsün? Yaklaşık 1000km üzeri bir araba yolculuğu olacaktı. Arkadaşım itiraf etti zorla ısrar ile ikna ettim tabi masraflar bana ait olmak üzere taksi ile Bangkok’dan Kamboçya’ya, 13-14 saat yolculuk yaptık.
Güya tatil yapıp dinlenecektim. İlk girdiğim casino da oyun masasına saatlerce takıldım. Casino bana ücretsiz oda verdi. Casinoya en yakın otel odası. Ben iki hafta her gün nerdeyse uykusuzluktan bayılana kadar saatlerce kumar oynadım.
Odama gidip iki üç saat uyku uyuyup tekrardan kumara oturdum derken benim tatil günleri bitti. Tekrar araba ile Bangkok’a döndüm. 14 saat sonra iki saat havalimanında bekledikten sonra 13-14 saat yolculuk… Ve geldiğimde perişan bir halde yorgunum. Ailem, hediye ve de gezi hikayemi bekliyor. Benim onlara ne hediye alacak zamanım oldu nede pek fazla yer gezmediğim için anlatacak bir hikayem oldu. Bilhassa Kamboçya’da.
Çünkü kumar masasından ve de dönen toplardan başka bir şey göremedim. Eve döndüğümde yolculuğun ve de kumarın stresi geçtiğinde içimde çok büyük bir utanç ve pişmanlık oluştu. Bir sürü parayı, kredi kartı limitlerini, ya casino da ya hiç tanımadığım ve de bir daha görmeyeceğim insanların cebine bıraktım.
Kendi aileme bir iki çikolata ve de hava limanından aldığım bir parfüm dışında bir şey getiremedim. Buna benzer bir çok hikayem oldu kumar ile gecen yıllarımda. Kumar gerçekten pişmanlıktır!