Selam, öncelikle İngiltere’de doğup büyüdüğüm için Türkçem sizlerin hikayesi kadar küvetli olmadığı için özür dilerim. Kumara nasıl başladım, kumar oynarken neler yaptım, pek girmeyeceğim çünkü okuduğum hikayelere batiğimiz zaman hemen hemen aynı şekilde yol almış ve gelişmiş. Ben bugün daha çok ne his ettiğimi anlatmak istiyorum ve sizlerle paylaşmak istiyorum (tabi uzun sure hikayeleri takip ettikten sonra bu kararı verdim).
Ben kumara yaşında 18 başladım. Benim babam 28 sene önce bu ülkeye gelmiş ve geldikten 5 sene sonra ticarete başlamıştı. Çok zengin değildik ama normal şartlara göre bir tık üzerindeydi durumumuz. Babam 15 yaşında beni işe götürürdü paranın nasıl kazanıldığını ögrenmem için. Hiçbir zaman tembel alıştırmadı bizi. Bu arada evin 3 erkek çocuğunun ortancasıyım. Benim bir büyüğüm benden 7 yaş büyük. 18 yaşına gireceğim doğum günümü, Londra dışındaki güzel bir gece kulübünde geçirme kararı aldık arkadaşlar, ertesi günü Londra dışında yaşayan bir arkadaş sayesinde sadece dışarıdan görünen iddia şubesinin içerisinin nasıl olduğunu ögrendim. Ve aradan 10 yıl geçti, içeriden bir daha çıkamadım.
19 yaşında okulu bırakma kararı aldım ve aile şirketimizde en vasat işle işe başladım. Yas 22-23’e kadar her zaman borca çalışırdım fakat hiç sorun etmezdim. Hayat o şekil gitti, 24’de yavaş yavaş sorunumun olduğunu anladım ve bu pandeminin başlangıcından bugüne kadar hiç kendimi bu kadar kontrolsüz görmemiştim. Çevremde her zaman mantıklı konuşan, iyi tavsiye verebilen bir insandım. İnsanlar fikrimi merak eder ve sorarlardı fakat kendi hayatıma hiçbir zaman uygulayamadım bu mantıklı düşüncelerimi. 10 sene içerisinde 3-4 defa dibi gördükten sonra aileme anlattım durumumu. Sağ olsunlar, bazen babam sert çıkış yapsa da hep desteklediler. Ben her defasında aynı duruma koydum kendimi.
10 senedir bir döngünün içerisindeyim. Her zaman kafam da beynim de “4 hafta şunu öderim, 8 haftaya kadar bunun borcu da biter!” diye geçti 10 senem ve hiçbir zaman o haftalar gelmedi. Hala “4 haftaya şunu öderim, 8 haftada şu kadar ödemiş olurumun” hesabındayım. Eskiden kaybettiğim de “siktir et kumarı, çalışır öderim hayatıma devam ederim!” demek kolaydı. Şimdi her kaybımdan sonra kendime inancım düşüyor artık ben bile dediklerime inanmıyor hale geliyor ve kendimi çok güçsüz his ediyorum. Şu anda ailemin haberi yok. Sağa sola 10 bin sterlin borcum var çok büyük bir borç değil aslında okuduğum hikayelere göre. Kafamdaki hesaba (hiçbir zaman tutmuyor) göre 3-4 aya temiz olabilirim.
1 hafta oynamıyorum ve bir sabah anksiyete ile uyanıyorum. Aklımdaki düşünceler su oluyor. “Eş, dost selam verdiğim herkesten para aldım. Hakkımda neler düşünürler? nasıl bir insanim ben! Bir an önce ödemem lazım ya en azından su insanla aram pek yok ya da samimiyetim yok su kadar kazanayım bari onu ödeyeyim!” bu düşünceye yenik düşüp giriyorum.
(Admin yorumu: İşte bu sözleri söyleten aslında sen değilsin ve bu sözleri aslında aran olmadığı insanlara borç ödemek için değil, bunu tekrar kumar oynamak için kullandığın güçlü bir araç olarak görüyorsun. Zaten bu olayı çok dert etmiş olsaydın o sevmediğin adamdan borç almazdın bile!)
Bazen vicdan azabından yatamıyor, aileme söylediğim yalanlar ailemin yüzüne bakamıyorum. çok büyük stresse giriyorum ve kendimi anlamsız bir şekilde orda buluyorum ve kazansam da kaybedene kadar çıkmıyorum. (At yarışları ve makine slot)
(Admin yorumu: İşte tam bu noktada dopamin toleransı gerçekleşir ve o an kontrol tamamen senden çıkar. Herkes; “Ya git işine be adam kontrol bende olmasa illizyonda olsam o anları nasıl hatırlıyorum. İstesem çıkarım!” diyor ama sonucu ağzınla söylüyorsun. Girişte amaç neydi, belli bir kazanımda sağlandı. E peki neden çıkmadın? Çünkü o anlarda fiziki olarak benliğinizi ve ne yaptığınızı hatırlasanız da illüzyonun yönetimi altında olduğunuz için çıkma kararını bir türlü alamıyorsunuz!)
Bazen hayatim yolunda gidiyor (örnek 3 ay borç ödeyeceğim ve aileme “başka bir şeyden dolayı 3 ay para veremeyeceğim” gibi şeyler söylerken ailemin bunu kabul etmesi benim de “3 ay rahat borç ödeyebileceğim” düşüncesiyle mutluluk dan giriyorum gibi. Böyle hafifliyorum. Üstümden yük atılmış gibi oluyorum ve kendimi yine orda buluyorum. Eski yükümü tekrar sırtlıyorum. Bazen çok ağır gelecek kaygısı yaşıyorum. Sanki kumar oynamasam bir şekilde olmayacak ve hiçbir şekilde ileriye doğru bir ışık görmüyorum. Kendimi yine orda buluyorum ve bir önceki durumumda daha kotu bir şekilde çıkıyorum.
(Adminin yorumu: Kumarın finali budur zaten. İllüzyon mekanizmayı öğrenilmiş çaresizlikle pekiştirir ve seni iliğine kadar sömürür. Yıllarca “kumar oyna- stresten kurtul, kaybettikten sonra strese gir ve stresten kurtulma yolu olan kumarı tekrar oyna” bilinci yerleşmiş maalesef. İleriye dönük ışık alamamanın tek sebebi eskiden zevk alarak yaşama dair yaptığın hiçbir şeyin artık sana zevk vermemesi. Kumardan başka hayat yokmuş gibi düşünmek, dopamin kimyasalı artık beyinde alt üst olmuş kumarbazların düşüncesidir.)
Şu an borç alabileceğim kimse kalmadı, aileme tekrar söylemek gibi bir düşüncem yok. Yine umutluyum, yine savaşacağım. Bir kere daha deneyeceğim. Benim kumarı bıraktığım zaman hayatim elbet normale döner düşüncesine gerçek anlamda inanmam lazım ki bu yüzden bu siteden bırakmış birinin hikayesini bekliyordum ki ben de örnek alarak kendime anlatabileyim. “Bak ne kadar zor olsa da karanlık gözükse de bırakınca elbet her şey normale döner”.
O kadar kotu bir psikolojin altındayım ki “normal hayata dönmek istiyorum” bile diyemiyorum çünkü hiç normal hayatim olmadı.18 yaşımda başladım, yaşım 28 hala borç, hala eksideyim.18 yaşından 24 yaşına kadar kızlarla aram çok iyiydi. Komik bir insanim. Konuşmamla kızları çok kolay etkileyebiliyor ve yakınlaşabiliyordum. Fakat bu son 4 sene hiçbir şekilde bir kız hayatımda olmadı. İsteğim de kalmadı. Daha anlatacaklarım çok var galiba. Şu an ek işte çalışıyorum, hafta içi şirkette 10 tane adam ağızıma bakarken, hafta sonu 2 gün yer süpürüyorum.
Okuduğunuz için teşekkürler. Sadece yaşadıklarımdan çok duygularımı anlatmak istedim. Çünkü hayatta ne yaşadığından çok ne hissettiğin önemlidir. Türkçem için tekrardan özür diliyorum. Lütfen bu anlattığım duygularıma, düşüncelerime fikrinizi yorum olarak yazın. Hepsini okuyacağım. Sağlıcakla kalın. Hayat her şeye rağmen güzeldir. Güzel olmak zorundadır.
Güzel dostum merhaba,
Öncelikle Türkçen gayet güzel ve merak etme gerekli yerlere ben müdahale ediyorum ama beni yoran Türkçe karakterlerin olmayışı ki onu da yurtdışından yazdığın için telefonunu böyle kullandığına varsayıyorum. Başka yurtdışından hikaye gönderen arkadaşlara da seslenmek istiyorum bu vesileyle. Lütfen hikayelerinizi Türkçe karakter kullanarak yazın. Aşırı yoğun neredeyse her kelimesi Türkçe karakter olmayan bazı hikayeleri es geçtiğimi belirtmek isterim çünkü aşırı zaman alıyor editlemesi.
Gelelim sana, ben senin buraya bir çare veya umut aradığın için geldiğine pek inanmıyorum. Ki bırakan bir örnek arıyorsun ama daha benim kim olduğumu dahi araştırıp bakmamışsın. Karşında en canlı örnek duruyor. Bırakmak isteyen bırakır güzel kardeşim. Ama son videomu izledin mi bilmiyorum (linki bırakacağım yorumun sonuna) kumarı bırakmak işte senin o “büyük boşluk” diye hissettiğin acı dolu ve acımasız gerçeklerle yüzleşmenden geçiyor.
Bunu yapmadığın sürece içinde bulunduğun döngünden çıkmanın bir imkanı yok. Sana sadece tavsiye de bulunmak istiyorum. Kendin seni kumara tekrar yönlendiren mesajları ve bütün durumları net bir şekilde biliyorsun. Mesela ailenin 3 ay para vermemeni kabul etmesi gibi durumları. Madem illüzyona her defasında yenik düşüyorsun ve mücadele etmek istiyorsun, bu durumların hepsini tek tek not al ve kendine samimi ol! Acı çekmeye hazır ol ve ailen dahil herkese durumu açıkla. Destek iste. Evet senin beklediğin sorunun cevabını vereyim. Hayat belli bir süre sonra normale dönüyor. Bu süre kişiden kişiye değişse de minimum 6 ay ve üzeridir. Tabi bu süreçte kumarı sana andıran her şeyden ve herkesten uzak duracaksın. Sen 28 yaşında hayata küstüysen bende 35 yaşında daha hala 300 küsür bin borçla mücadeleme yaklaşık 6 yıldır devam ediyorsam sence ben mi yanlış yoldayım sen mi?
Video Linki: https://www.youtube.com/watch?v=AlpkzeFj-nw&t=612s