Öncelikle herkese selamlarımı sevgilerimi iletiyorum. Forum yöneticisine de ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum böyle bir sayfa açtığı için. Bu siteyi her gün ziyaret ediyorum yeni hikaye paylaşılmış mı diye ve bu hikâyeleri okumak beni birazcık olsun motive ediyor. Beni hayata karşı ateşliyor. Geçmişten fazlasıyla ders çıkarmamı sağlıyor.
Benim hikayem 20’li yaşlarımda başladı. Lise mezunu bir birey olarak okul bittikten bir süre sonra babamın yanında çalışmaya başladım. Babam bulunduğumuz bölgenin tanınan esnaflarından. Bende iş bulana kadar ve birazda kenarda para birikimim olsun diye çalışmaya devam ettim. Çünkü babam hep; “kendi işini bul, benim yaptığım iş bana yetiyor!” diyerek kendi alanıma yönlendirdi ve benim de hep hayalimdi işletme açıp ticaretle uğraşmak.
Birikim yapana kadar bir mağazada çalışmaya başladım. Bahisle o zaman tanıştım. Çevremde çok fazla oynayan vardı. Muhabbetler hep; “Şu kadar bastım. Şu kadar aldım!” olunca, bende merak saldım. İşte bu meraktan sonra her şey kötüye gitmeye başladı. Başlarda ufak atıyordum. 10 TL, 20 TL, 30 TL gibi… Tabi sonrasında 100 TL, 200 TL gibi miktarlara çıkıyordu. Ama oynarken nasıl heyecanlı hissediyorum anlatamam.
Belli bir zaman sonra kayıplarım çoğalmaya başladı. Maaş gününü beklemeye başladım. Sanki hayatımda başka hiçbir şey bana bu kadar zevk vermiyordu. Hayattan soyutlamıştım kendimi resmen ve büyük bir boşluğun içerisindeydim. Aslında rutin bir hayatım vardı. Ailem tarafından örnek gösterilen bir insandım. Annemin nazarında, hep dürüst, yalan söylemeyen, saygılı ve normal bir insanın olması gerektiği gibiydim. Zaten en çokta anneme üzülüyorum.
Beni el bebek gül bebek büyüttü. Şu anda bile bu cümleleri yazarken gözümden yaşlar süzülüyor, pişmanlıklar içerisinde kalıyorum. Oynamayın ateş düşürmeyin evlere, bahis olacak her şeyden uzak kalın. Yerini başka şeylerle doldurun. Sevdiklerinize zaman ayırın. Neyse hikayeye devam edelim. Ben tabi sonra devam ettim. Ayın sonunu zor ediyordum. Üstüme başıma bir şey alacağım zaman iki kere düşünüyordum ama bahise verdiğim parayı hiç düşünmüyordum. Bu bir yıl böyle devam etti.
Önceden eve para veren ben, para vermemeye başladım. Paranın hepsi bahise gidiyordu. Yemeye içmeye para bulamaz oldum. Annemin benim geleceğim için biriktirdiği altınları vardı. (Bilezikleri vs.) Onları bozdurdum annemden habersiz tabi onlarda gitti bahiste. Kaybım iyice katlanmaya başladı. Kumarın vereceği bütün kötülükleri yaşadım. Psikolojim iyice allak bullak olmuştu. Hastalıklar peşimi bırakmıyordu. Mide rahatsızlıkları hat safhada, üstüne işi de bırakmıştım.
Böyle gitmeyeceğini anlayınca konuyu anneme açma kararı aldım. Durumu aynen izah ettim. Annem çok iyi karşılamadı. Ağlamaları hâlâ gözümün önüne geliyor. Evde her gün huzursuzluk çıkıyordu bu mesele yüzünden. Kumar sizi kötü olan her şeye teşvik ediyor. Ailede herkes öğrendi durumu ve haliyle ne itibar kaldı ne güven. Tabi aradan zaman geçti, mevzu unutuldu ama ben yine ben! İnsan aynı hataya kaç kez düşerdi ki?
İşsiz kaldığım süre içerisinde arkadaşlarımdan borç alıyordum. Milletin rızkını kumara yatırıyordum. Babamdan alıyordum “ihtiyaçlarımı gidereceğim” diye ama yine kumar yine kumar. Artık büyük bir savaş içerisine girmeye başladım kendimle. Elime geçen her parayı, yemeyip içmeyip kumara veriyordum. Ailemle beraber yaşadığım için masrafım yoktu. Evin hiçbir giderine karışmıyorum. Babam her şeyi hallediyordu.
Sonra yine bir yerde çalışmaya başladım. Ve hala devam ettim bahis yapmaya. Artık küçük paralar gözüme gözükmüyordu. İş yerinden avans isteyip oynuyordum. Ve oradaki çalışma hayatım da fazla sürmedi. Artık bitmişliğin tükenmişliğin içerisine girmiştim. En son Allah nasip etti babamın yardımıyla işletme açtım. Tabi elimize para geçince durmadık. Oynadıkça oynadık. Herkes ev araba mülk sahibi olurken ben hala yerimde sayıyordum. Geriye dönüp baktığımda “ben ne yapmışım?” dedim. Sorgulamaya başladım kendimi.
Sonra kendime temkinler vermeye başladım. Kendi psikolojimi kendim düzeltmeye çalıştım. Artık hata yapma lüksüm yoktu. Çünkü kayıplarım çok fazlaydı. Rabbime binlerce kez şükürler olsun, bıraktım. Bahis içerikli her şeyden uzak durdum. Kendimi çalışmaya adadım. Bir anda öyle bir büyüme hissi, öyle bir olgunluk gelmişti ki ve bu olan şey sanki bir gecede olmuştu. Hayata bakış açımı değiştirdim. Yaptığım her şeyden zevk almaya başladım. İnsanlarla iç içe olmaya kendime yeni alışkanlıklar edinmeye başladım.
İnanın zararın neresinden dönerseniz kârdır. Yıllardır büyük bir hipnozun etkisine girmiş gibiydim. Ayıklandım ve kendime geldim. Bütün benliğim yerine gelmeye başladı. Allah’ıma binlerce kez şükürler olsun ki böyle bir lanetten kurtuldum. Darısı tüm bırakmak isteyip de bırakmayan arkadaşlara olsun. Kumar hayatınızı yok ediyor, bütün her şeyinizi alıyor elinizden. Para bir şekilde yerine konuyor fakat giden bir saniyeyi bile yerine koyamıyorsunuz.
Yeni başlayanlar zevk için şu bu için, “ben ufak atıyorum, kaybım fazla olmuyor!” diye düşünmesinler. Oynamayın! Sevdiklerinize zaman ayırın. Kendinize hobiler edinin. Hayatınızı mahvetmeyin. Rabbim’den isteyin! Emin olun ki fazlasını veriyor. Rabbim herkese bol huzur sağlık, afiyet versin. İnanın yerine koyuyorsunuz. O borç bir şekilde ödeniyor. Allah o kolaylığı veriyor. Herkese bol huzurlu güzel bir hayat diliyorum.
Yunus Emre Merhaba
Acını çok net bir şekilde anlıyorum ama sanki benim gibi sana da o ışık gelmiş ve gerçekleri daha iyi anlamışsın. Hikayenin sonunda derin bir nefes aldım ama benim için en acı olan o zavallı anacığının üzülmesi ve emin ol para değil de onu yüzen, çocuğunun bu duruma düşmesini görmesidir.
Senin de dediğin gibi zararın neresinden dönersen dön kardır. Bundan sonra mutlu olman ve bir daha bu tuzağa düşeceğini anladığın anda şimdiki olgunluğunu devreye sokarak başına gelecekleri hatırlaman dileğiyle. Allah yardımcın olsun.
Merhaba, öncelikle hikayemi yayınladığınız için teşekkür ederim. Bir anda oldu ne olduysa artık herşeyin tadını alabiliyorum. Giden 1 saniyenin kıymetini artık daha güzel değerlendiriyorum. Umarım herkes bırakır. Güzel dilekleriniz içinde çok teşekkür ederim.