Kimsenin Hikayesine Gülme, Daha Seninki Bitmedi!

Yazar Hakkında

  • İsim: Murat
  • Yaş: 28
  • Şehir/Ülke: İstanbul / Türkiye
  • Meslek: İşci
  • Kaybedilen Miktar: 600.000 ₺
  • Kaybedilen Zaman: 1 – 3 Yıl
  • Kumar Borcunun Kaynağı: Maaşlarım, Krediler, Kredi Kartları
  • An İtibariyle Kalan Borç: 200.000 ₺

Merhabalar, bende hepiniz gibi kumara 3 liralık iddaa kuponları yaparak başladım. Normalde kumardan nefret ederdim ve etrafımda oynayan arkadaşlarıma; “Ne gerek var? Yazıktır paranıza acıyın!” diye nasihat veren bir insandım. Ama maalesef pandemi döneminden birkaç ay önce bende başladım. Önceleri ufak ufak yasal sitelerden oynayıp genelde de kaybediyordum. Miktarlar sigara parası bile değildi ama üzülüyordum. Daha sonra kaybettiklerimi kazanmak için oynamaya başladım. Kazanıyordum ama bir sonraki gün tekrar kaybediyordum.

Tabi bu süre zarfında zararım 10 bine dayanmıştı. Daha sonra arkadaşım ruleti söyledi. “Bundan para kazanabiliriz!” diye. Gerçekten de öyle olmuştu. Bin lirayla başlayıp 10 bin lira yaptım ve dahada oynamadım. Pandemi girdi ve ipin ucu kaçtı. Kayıplar arttıkça ödeme dengeleri de bozuldu ve önceden kredi teklifi sunmak için arayan bankalar artık kredi borcumun ödenmemiş taksitleri için arıyorlardı. Bu süreçte sürekli para aramaya başladım. Artık 200 lira da bulsam siteye atıyordum. Ümidim yoktu çünkü.

Psikolojik olarak bittim. Zaten hiç kaybettiğime üzülmüyordum. Giden zamanıma ve psikolojik yapımdı beni en çok üzen. Borcum 2022 Haziran ayına kadar 150 bin civarıydı. Oynamak istemiyordum ama “biri beş yaparım!” düşüncesiyle para bulsam siteye atıyordum. Aileme ya da kendimi bir şey alınca paranın boşa gittiğini düşünüp, akşamında 20 bin kaybetsem üzülmüyordum. Oynayanlar bilir artık bağımlılık olduğu için “bir dahakine kazanırım” yalanı sarıyor içinizi. (Tatlı mesaj) Haziran ayında slota başladım ve hayatım dipteyken daha da dibe girdi.

Kazanıyordum ama çekip hiç harcamadan tekrar oynayıp kaybediyordum. Çevremden, akrabalarımdan, herkesten borç aldım. Herkes gözümün içine bakıyordu ama hiçbirini ödemeyip oyun oynuyordum. Daha da borçlanıyordum. İpin ucunun kaçtığını artık hissediyordum çünkü artık bende irade denen bir mesele kalmamıştı. Buraya yazarken normal geliyor ama ne uyku ne yemek hiçbir şey düşünemiyorsunuz. Tek düşünce para bulup kazanarak kayıplarınızı çıkarmak ve borçlarınızı ödemek. Sonra bütün söylediğim yalanlar, arkadaşımın babama gidip; “Oğlunun tefecilere borcu var!” demesiyle gün yüzüne çıktı. Boşuna demiyorlar yalancının mumu yatsıya kadar diye!

Ailem her şeyi yaptı ve yapmaya devam ediyor. Kenardaki paraları bitti. Kredi muhabbetinden anlamayan adam kredi çekti. Çevremdekiler manevi olarak destek verdi. Borcumun büyük bir kısmı bitmişti ve bırakmıştım. Daha sonra bir arkadaşımın! gelip bana “bir milyarı, on milyar yaptım!” demesiyle 2 ay içinde daha da kötü olmuştu her şey! Tekrar borç paralar ve babamdan habersiz cep banktan 50 bin civarı kredi çekmelerim. Şu an diyorsunuz ki; “senin gibi evlat olmaz olsun!” ama bu kumar gerçekten böyle. Kendimle yüzleşemiyorum.

Hiçbir şey olmamış gibi devam ediyorum. Bu rahatlık normal mi bilmiyorum ama hayatımı daha ne kadar dibe çekeceğim merak ediyorum. Babamlar dün bu borcu öğrendi yine her şeyi yaptı ama evde bir yas havası var resmen. Annem ayrı ağlıyor, babam ayrı ağlıyor. Ben video izleyip gülüyorum. Ben böyle biri değildim. Eğlenmesini, gezmesini seven biriydim ama paranın da değerini bilen biriydim. Aileme çevreme çok bağlıydım. Şimdi ise üzülme duygum, pişmanlık duygum hiçbir duygum kalmadı. Önceden ufacık şeye ağlayan ben şimdi ağlayamıyorum diye ağlıyorum. Tövbe ettim inşallah bırakıp hayatımı düzene koyup çok sevdiğim sevgilimle evlenirim.

İnşallah sizlerde bırakıp zararınızı kapatmak için oynamayı düşünmezsiniz. Çünkü olmuyor ve öyle bir dünya yok! Önceden bu tür olaylara şaşırıp gülerdim. “Nasıl böyle şeyler olur? İnsanlar nasıl bu kadar paraları bu sisteme verir?” diye ama kimsenin hikayesine gülme. Çünkü daha senin hikayen bitmedi!

3 Yorumlar

  1. katılıyorum kardeşim. borçlarla baş başa kaldığımızda anlıyoruz. Ancak oynamadıkça artık kazanıyoruz. bunu görüyorum. Sabırla borçları kapatmaya devam etmeliyiz. Ve her anımızı ailemizle geçirmeliyiz. Ailelerimize acı çektirmeye hiç hakkımız yok.

  2. Kumar duyguları yok eder dediğimizde “ha siktir lan” diyenler vardı! Zannediyorlar atari oynar gibi para kazanacağız ve hiçbir zararı olmayacak. Seni defalarca ailene ihanet ettiğin için affeden o aile büyük kabahatli! Sana yapılacak en güzel şey kendi haline bırakmak! Sen aileni yardım değil kaynak olarak görüyorsun. Umarım onlarda er ya da geç bunu anlar ve seni bir hastaneye kapatma yoluna giderler.

    Bir diğer nokta ise size boşuna demiyorum kumarcılardan uzak durun diye, etkiliyorlar diye! Onlarla olan kumar anılarınız bile beyninizde kodlu. Siz bu işi atari oyunu gibi görmeye devam ederken işte bu arkadaşınki gibi 1 lirayı on lira yaptım diyen adamı daha gördüğünüzde bile kumarı yad edersiniz. Beyin sizi oraya itecek açık arıyor. Finalde kayıplardan sonra işte bu ümitsizlik, hayattan hiçbir şey anlamama durumu başlıyor. Eskiden para biriktirirken ki sen şimdi öyle bir derdin var mı? Zevk vermiyor artık çünkü hayal değil gerçek dünya da para sadece emekle kazanılan bir şey. Bu sadece fiziki olmasına gerek yok. Kendini geliştiren bilgisayar başında, hiç okumayanda inşaatlarda kazanıyor ama onun karşılığının bir zevki var ve bunu kumarda göremezsin. Çünkü o sabırla gelir, kumar gibi 1 2 saniyelik spinlerin ucunda değildir!

    Umarım son sözlerinde hepimizi yanıltırsın ve başarılarını bizimle paylaşırsın. Hakkında hayırlısı diyorum.

    • Selam arkadaşlar;

      Admininde dedigi gibi bu oyunları hala atari oyunu sananlar var.Burda anlatılan hikayelerin hepsi gerçek hayatan kesitler sunuyor bizlere.
      Ki bu mücadelede yıllarını heba etmiş biri olarak admininin anlatıkları o kadar doğru ki.Noktası noktasına.O kadar doluyum ki bu sitelere karşı güzel yurdumun insanları ne hale gelmiş.(Ben dahil)
      Ama biliyorum ki kendimi ayağa kaldıracak olan da yine benim.Doğan her güneş,açan her çiçek yeni bir hayat yeni bir umut.Ya ecel gelmeden kapıyı çalarsa.Böyle mi bitsin bu hayat,bu kumarla mı, bunu mu istiyoruz cidden.
      Adını sanını bilmedigimiz o yabancı sitelerden mı hayatımızı heba edelim.Bir oturup iki düşünelim bence.Ve unutmayınki beyninizdeki o oynama dürtüsü ASLA bitmeyecek.Fakat bizler daha önce bunları deneyimlediğimiz için kendimize DUR diyecegiz.DUR orda DUR.
      Çünkü senaryo hep aynı bunu bilecez.
      Hikaye yazmaya devam edenler,dibi görüp de ben artık oynamam diyenler…
      Karar sizin hayat sizlerin..
      Kalın sağlıcakla….

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir