Merhaba! Benim kumarla tanışmam üniversitede bir arkadaşım yüzünden olmuştu. Arkadaşım sürekli yasadışı yollardan bahis oynardı. Ben hem çalışırdım hem okuyordum ve param gayet yeterliydi. Hiç bulaşmaya ihtiyacım yoktu ama arkadaşım çok iradeli biriydi. O da liseden beri oynuyordu. İradesi sayesinde gerçekten kazanıyordu gözümüzün önünde sürekli. Beraber yiyorduk çoğu zaman. Ama yine de ilgimi çekmiyordu. Çünkü babam kumar oynardı. Ailemiz çok huzursuzdu.
Çocukken tefeciler evimizi elimizden alacaklar diye korkardık. Annem çok zorluklarla bir şekilde kaybettiklerini ödedi. İğreniyordum kumardan. Sonra arkadaşım dediğim çocuk bu bahislerden araba falan aldı. Sonra benim bir şekilde aklım kaldı bu işte. Çocuk bir dönem böyle giderken bir şekilde her şeyi kaybetti. Tabi birkaç sene içinde. Ama işte aklım kalmıştı. Sonra bir gün “kanka tekrar eski haline dönebilir misin?” dedim. O da “tabi, ben sistemi falan biliyorum” dedi. Ama hiç parası yokmuş gibi konuştu.
Ben de annemin biriktirdiği 2000 euro para vardı. O dönem 3 – 4 lira falan yapıyordu euro. Dedim “bu parayı sana vereyim ortak olalım!” “Tamam” dedi, sonra birlikte geçtik bilgisayar başına. Maç izliyoruz sürekli. Gece NBA falan uyku uyumuyoruz doğru düzgün. Bir hafta içinde bütün parayı kaybettik. Sonra çocukla aramız bozuldu. Anneme mahcup olmuştum. Çok üzülmüştüm. Sonra çok uzun zaman görüşmedik okul falan da bitmişti. Ama zehir kanıma girmişti bir kere. Ben atandım memur oldum. Bir gün görüşelim bu çocukla diye sözleştik. Sonra görüştüğümüzde konular eskilere gitti falan “şöyle para yiyorduk, böyle yiyorduk” diye anlatıyoruz.
“Şimdi ne yapıyorsun? Hala bu işleri mi kovalıyorsun?” dedim. O da bana YouTube’dan bir video açtı. Pochinko sahnesi. Adamlar dedi saniyede alıyor bu miktarları falan. Etkisinde kalmıştım ilk hissetmedim. Sonra baya bir süre geçti. Eskiden kalma üyelikte var ta üniversite döneminden. Dedim “bir gireyim bakayım.” Buraları kısa kısa geçeceğim. 100-200 falan takılıyorum. Bir kazan iki kaybet falan zevkimi alıp çıkıyorum. Sonra bu dönemde geçti gitti. Evlendim çoluk çocuk oldu. Aileden çok destek göremedik.
Daha doğrusu benim ailemden göremedim. Eşimin ailesi her şekilde destek oluyordu. Onun psikolojik etkileriyle eşim sürekli baskı yapıyordu aileme karşı. Bende bir gün yine içimdeki kıvılcımı ateşledim. Malum oyunlara girmeye alıştım. Bir bakıyorum çok güzel ödemeler alıyorum. Aynı gece hepsini kaybetmişim. Maaş ve ek hesaplar böyle patlamaya başladı. Sonra kredi kartları nakit avansları yedim. Memur olunca kredi zaten hazır. 8 tane falan kredi çekmişim. 3 – 4 ayda. Çok hızlı kaybettim her şeyi.
Bir gün eşim çocuğu paralı bir parka götürmek istedi. Ben maaşı zaten ilk gün dağıtmışım. Orda “dank”” dedi. Çok kötü psikolojim bozuldu. Söyleyemedim. Ama birkaç ay içinde herkes fark etmişti bendeki değişimi. Sürekli parasızlıktan yakınıyorum falan. “Ne yapıyor bu çocuk paraları!” diye kendi aralarında konuşuyorlarmış meğerse. Ben yeni öğreniyorum. Babam zaten durumu daha iyi anlamış kendisi de bu yoldan geçtiği için sanırım. En son babamdan 12 bin lira istedim maaş gittiği için geçiniriz diye. Yine bin bir yalanla 2 – 3 bin lirasını ihtiyaçları aldıysam aldım. Gerisini yine aynı hevesle aynı kazanacağım duygusuyla kaptırdım.
Sürekli kendime söylüyorum “bu işin sonu yok!” diye ama sürekli kendimi içerde buluyorum. “Ne malım ben!” diyorum ama nafile yine ordayım. Bugün anneme söyledim, eşime de söyledim. “Ben böyle böyle hatalar yaptım” diye. Sözleri verdim. Eşim yüzüme bakmıyor duyduğundan beri beni kurtaracak kadar altın birikimi de var. Düğünden kalma. Ama “vermeyeceğim asla” diyor. Bir şekilde taksitlerle ödenecek borçlar. Çok şükür tefeciye bir yerlere düşmedik ama çok utanç duydum. Artık telefonu elime alsam oynuyor mu diye kontrol ediliyorum falan.
Çok rahatsız edici bir durum ama herkes haklı farkındayım. Nasıl çıkacağım bu çirkin karakterden bilmiyorum ama çok üzülüyorum. Önüme çıkan her reklamı engelliyorum. Sürekli mesajlar geliyor gel gir free spin diye. Engelliyorum. Aracı banka programını sildim. Her şeyi sildim. Yeniden başlamak için buraya yazdım. Umarım yayınlanır ve yorum alır. Kendimi çok güçsüz hissedi
Yapay zeka mısın admin?
Hayir guzel kardesim ama bunu dusunme sebebini anlamis degilim? aciklarsan sevinirim.
Öncelikle eşin çok doğru bir karar vermiş ve umarım kararın arkasında duracaktır. Diğer türlü borcun ödenince kendini rahata kavuşmuş hissedip devam edecek ve nihayetinde o altınları da bu namussuzlara kaptıracaktın! Kızını parka götüremeyen adam, al ben yemiyorum sen ye deyip ne olduğunu dahi bilmediği o. Çocuklarına para gönderiyor. İşte kumar budur, insanı bu hale sokar anlamazsın. Masum gösteriyorlar, sorun yok gibi lanse ediliyor, para kazanç kapısı gibi görülüyor! Uzun vadede bu şekilde hayatını elinden alır kumar.
Bakın şakası yok bu işin, defalarca söyledik söylemeye devam ediyorum. Bu lanet sistemin kölesi olmaktan vazgeçin. Her gün aynı boku yiyip farklı bir sonuç beklemek enayiliktir. Ayrıca vicdansızlık etmeyin, ailenizin varlıklarını bu o.pu çocuklarına yedirmekten vazgeçin. Az insaf, az vicdan varsa bunu yapmazsınız. Ama buna rağmen hala yapıyorsanız, kimse kusura bakmasın ölseniz yatacak yeriniz olmaz!