Kabullenmediğin Her Gün Kaybetmeye Mahkumsun!

Herkese merhaba arkadaşlar. Buraya yazmamak için çok direndim çoğu kez okuyup okuyup gittim. “bu sefer son dedim, bıraktım!” dedim ama olmadı. Sonunda yazarak içimi boşaltmak istedim. Aslında bir gün buraya “ben bıraktım, ben başardım. Sende başarabilirsin” başlıklı bir hikaye yazmak istiyordum ne yazık ki yine hırsımın hayallerimin kurbanı oldum. Elimdekileri kaybetmemek için yine daha fazlasını kaybettim ve buradayım. Aslında benim kumara bulaşmam lise yıllarıma dayanıyor. Free turnuvalarda kontör parası kazanmak ve sms paketi yapmak için oynardım.

Herhangi bir kaybım yoktu. Tıkırında ilerliyordum. İddaa desen 1-2 liraya kuponlar yapar tutarsa yerdim tutmazsa da beni etkileyen bir durum yoktu. Küçük yaştan beri hep çalışan kendi parasını kendi kazanan biriyim. Arkadaşlarım ailelerinden alır ben kendim kazanırdım. (Yanlış anlaşılmasın ailem her zaman arkamdaydı ama 3 çocuk birden okutunca zor oluyordu bende kendi çapımda destek oluyordum) O kadar çalışmama rağmen hiç doğru düzgün bir şeyim olmadı. İçimdeki hırsın sebebini de buna bağlıyorum belki de bahane ediyorum.

Hikayeme başlamadan önce belirtmek isterim bu oyunlar sizden sadece paranızı almaz. İtibarınızı sağlığınızı, insanlara olan güveninizi, ailenizi, sevgiliniz varsa karınızı, değer verdiğiniz ne varsa alır. İntiharı düşündüğünü anlattığın en yakın arkadaşların “saçmalama hallederiz” derler 2 gün sonra gerçekten ihtiyacın olan bir zamanda bin lirayı çok görürler. Ailene anlatırsın arkanda dururlar tek onlar vardır her zaman ama maddi gücü yoksa onlar ne yapsın. Arkadaşlar gelip geçicidir ailenizden destek alın parası yoktur ama duası vardır çok dini bütün bir insanda değilim ama onların o gözündeki üzüntüyü görmemek için bile bir daha bulaşmayacağım.

O kadar doluyum ki hüngür hüngür ağladığım. Kafamı duvarla vurduğum telefonu parçaladığım zamanlar oldu. Hiçbiri geri gelmedi. Neyse hikayeme gelecek olursak üniversiteye başladıktan sonra yine ekstra işlerde çalışıp harçlığımı çıkarıyor, kimseye muhtaç olmadan borçsuz hayatıma devam ediyordum. Bir gün arkadaşım benim maddi kazanç olarak gördüğüm yılbaşı etkinliklerinde nasıl eğlendiklerini anlatırken “nasıl o parayı verdiniz?” sorusunu sordum sormaz olaydım. Her şey orada başladı. O zamanlar saf bir öğrenciyiz.

Sadece kazançları dinledim, kaybettiklerini kim söyler o yaşlarda. “Bana da öğret” dedim. En ince ayrıntısına kadar uygulamalı olarak anlattı. Sene 2019 hemen 100 lira attım ve 700 lira kazandım. Aşırı mutluyum ama 10 günlük yevmiye mi sadece tuşa basarak kazandım. Ara ara ufak denemelerle bir sene geçti. Pandemiyle beraber benim işler durunca tek umudum bu oyunlar kaldı. Evde açız iş yok kazanıyoruz hemen masalar kuruluyor o kafayla oyunda oynanmaz mı birde TV’ye yansıttın mı deme keyfimize. Kazandığımızı veriyoruz o gece.

İlk kapanmadan 20 bin lira borçla çıktım. 10 asgari ücret yapıyor o zamanlar bir öğrenci için deli para. Neyse dedik yaz geldi işler açıldı. Artık oynamayız çalışır kazanır öderiz. Yine olmadı. Sonra ki yasaklara kadar benim borç oldu 50 bin. Artık bankalarda vermiyor. Etraftan istemeye başlıyorsun. “Yine arıyor kesin para isteyecek” denilen kişi oluyorsun. Bu oyunların belki de en kötü yanlarından biri bu. Derken bir gün kazanmaya başladım. Bir haftada 65 bin kazandım. Kendimi bildiğim için “borçlar dursun” deyip kendime güzel bir araba aldım.

Hepimiz yaşadık arkadaşlar. Kazandığımız noktalar oldu, durmamız gereken yerler oldu ama duramadık. Asla da duramayız. Kazanan bir insan Duramaz! Bugün araba aldın, yarın ev alayım dersin vs. vs. Sonra tabi ki de borç üstüne borç yapmaya devam ettik. En sonunda arabayı satmak zorunda kaldık. Arabayı satıp borçlar bitse yine üzülmezsin ama bir o kadar daha borç var. Normal bir insan derki bu oyunun bana faydası yok ama öyle değil işte. “Bir kere yaptım tekrar yaparım” düşüncesiyle hep daha içeri girdim.

6 ay öncesine kadar 500 bin lira borçla oynama devam ederken bir anda döndü şans tam 3 sene sonra. Bu 3 senede oynarken neler hissettiğimizi hepimiz biliyoruz. Gözler görmez mantık kaybedilmiş para kavramı yok. Ben 2-3 haftada bütün borcu kapattım. Dedim ki bu sefer bıraktım. Düzgün bir işim var gelirim iyi kendi yağında kavrul dimi. Yine bir gece ansızın başladım sabaha kadar 150 bin kaybettim. Ertesi gün hemen araba bakmaya başladım.

Biliyorum, kendimi tanıyorum. Bu para yine oraya gideceğine arabam olsun borcum ona olsun. Tam da istediğim gibi bir araba bulup hemen tekrar borçlanıp aldım arabayı. Ben düşünüyorum ki limitlerimi kullanırsam bankadan daha fazla para çekemem. Araba benim üstümde görününce limitlerim iki katına çıktı. Ben yine parça parça bütün limitleri tükettim. An itibariyle 1 milyondan fazla borcum var. İlk defa aileme anlattım. Ne yapsınlar çok üzüldüler. Onlardan herhangi bir beklentim yok.

Nasıl bu duruma geldiysem tekrar daha sağlam çıkacağım. Oyun mu bir daha asla. Hayatın tecrübelerden ibaret olduğuna inanırım hep ve ben bu konuda baya tecrübelendim. Kabullendim ve bu sefer gerçekten bıraktım. Yarın arabayı satıyorum ve kendime temiz bir sayfa açıyorum. Bir araba parası kadar daha borcum kalıyor ama çalışır öderim eski günlerde ki gibi. Beni seven bana değer veren bir ailem ve bir kız arkadaşım var. Onlara daha fazla bunu yaşatmaya hakkım yok.

Sende bensin kardeşim bu satırları okuyorsan yapabiliriz. Benden daha az kaybetmiş veya benden daha fazla kaybetmiş biri olabilirsin. Ama kabullenip bırakmadığın her gün daha kötü olacaksın. Değmez koskoca 5 sene boşa gitti hala düzeltebiliriz. Yeter ki bir 5 sene daha gitmesin. Sizleri anlayan ve sizlere inanan biri olarak sağlıcakla kalın. Birilerini bu yoldan vazgeçirebildiysem ne mutlu!(Yorum atarsanız sevinirim kendime açtığım bu temiz sayfa da sizin de desteklerinize ihtiyacım var)