Merhaba arkadaşlar, adım Mehmet, yaşım 33. İbretlik bir hikayedir bu. Ne hale düştüğüm neleri yaptığımı ne insanların ahını aldığımı günleri ayları yılları sizlerle paylaşacağım. Öncelikle biraz kendimden bahsedeyim. Varlıklı bir ailede mi büyüdüm? Hayır! Annem yıllarca evlere temizliğe giden, babam belediyeden emekli bir ailenin çocuğuyum. İki kardeşiz. Küçüklüğümden beri hiç yokluk görmedim. İlk torunum. Annemin babası dedem, yurt dışından emekli ve iyi bir çocukluk geçirdim. 17 yaşımda severek kendi isteğim ile anne baba razısı olarak evlendim. Mutlu bir evlilik gibi görünse de 2,5 yıl sürdü.
Bir kızım oldu. 19 yaşımda baba olmuştum. Askere gittim, geldim ve 21 yaşımın sonlarında bu illete başladım. İlk olarak Messi’ye ilk yaptığım 2 TL’lik bir kuponla Sevilla barca maçında tanımıştım iddaa ile. Sonra tatlı tatlı kuponlar beni yeniden hayata bağlamıştı çünkü ayrıldıktan ve askerden geldikten sonra yıkık bir halde idim. Artık bir umudum amacım olduğunu düşünmüştüm. Büyük para her zaman cazip geldi. Hiç kaybetmeyeceğimi düşünerek iddaa oynadım. Zaman yıllar geçtikçe bir aralar bıraktım sonra yeniden derken 2016 yılında canlı bahis oynamaya ve hayatımı bitirmeye başlamışım.
Farkında değilim. Yıllardır turizmde çalışmaktayım. İlk Alanya Avsallar’da başladım. Yazın gidip kışın eve dönüyordum fakat döndüğümde bir liram olmuyor, burada bir işe başlıyordum. Sonra hep kolay para bu ve kötü bir iş yaptık. O kadar kişiye borçlandık bir iş bahanesi üzerine bir sürü para geldi ve hepsini kumarda iddaa da kaybettim. Bir kız arkadaşım vardı otelden. O zaman aşık olmuştum. “Biter” dedim kumar yine. Kızda ne yaptıysa bitmedi. O da benden nasibini aldı. Öğrenci yıllarında bir sürü borca batağa düştü. Krediler, telefon bozmalar derken bende 8 adet icra vardı.
Kızın üzerine 4 borç, bir sürü insandan aldığım borç derken battım ve Türkiye’de çalışamayacak hale geldim. Tabi kız arkadaşım annesine kredi çektirip babası duymadan kapattılar ama biz ayrıldık ve Kıbrıs’tan iş buldum. İlk başlarda slot makinaları casinoda bana saçmalık gelirdi. Bilgisayara karşı ne kadar şansın olabilir ki diyordum ve iddiaya devam ediyordum ama hiçbir zaman hasta olduğumu kabul etmedim. Şimdiye kadar sonra 2019 da gitmiştim Kıbrıs’a. Kardeşim evlendiğinde bile birilerinden borç alıp düğününe gitmiştim. Makinayla tanıştığım zaman ilk casinoda 100 TL atmıştım ve 2.4 bet ile 2400 TL kazanmıştım ve bu çok yüksek bir paraydı. 24 olsa 50 olsa diye hep hesaplar yapardım.
“Bu makine verecek bu oyun verecek vs.” diye iddiayı bırakmıştım. Çünkü son zamanlarda 1000 TL’den az bahis yapmıyordum. Aslında iddiadan hiç büyük parada kazanmadım. En fazla aldığım 9 bin TL. 2 bin TL atıp 9 bin lira alıyordum. 9 bin TL bir Doğan parasıydı o zaman. Neyse casino çok cazip gelmeye başladı bana. Ortam alkol, temiz oksijen, yemek her şey var. İnsanı çekmek için her iyiliği yaparlar sözde ama sonuç hep hüsrandır, acıdır. Pandemi oldu, Türkiye’ye geldim. Sadece bilet param vardı. Annem sordu; “Oğlum yıllardır çalışıyorsun, hiçbir şeyin yok, neden?” Sonra anneme söyledim kumardan kaynaklandığını ve anladı, iyi davrandı ve hatta para verdi.
Psikolog buldum ve gittim. 7 Seans aldım iyileştim sandım sonra Kıbrıs’a dönme zamanım gelmişti. Otel açılmıştı. Gittim. 8 ay boyunca birileriyle takıldım. “Gel içersin, gel takılırız” diyorlardı ama asla verdikleri şans paralarını bile oynamazdım. Bir usta vardı Türkiye’de tarlasını satmış pandemide 300 bin TL. Sanal casinoda kaybetmiş. 150 bin TL ise gözlerimin önünde 1 ayda bitirdi ve işten çıkarılarak gitti. Bende ona bakarak kurtuldum. Ne dediysem işe yaramadı ve adam bildiğini okudu.
Ben bu süreçte araba bile aldım. 8 ayın içinde ne güzel bir yaşam diyordum ama sıkılıyordum. Bazen içimdeki dürtü beni ele geçirmesine izin vermemiştim. O zaman aracın sürekli masrafı çıkıyordu ve son parama kadar vermiştim. 1500 daha vermem lazım ama maaşıma 10 gün daha var ve sadece 10 gün sabretsem her şey düzelecek ama eşek kafam 150 lira vardı sanayiden çıktığımda Casino’nun önünden geçerken “gir, girme” derken girdim ve 100 TL attım.
2500 TL oldu. aldım çıktım borcu ödedim ama nasıl sevinçliyim anlatamam. “Ben parayı alıp çıkabiliyorum” dedim kendime. “Başardım artık!” dedim. Keşke deseydim. Kendime nasıl bir kötülük yapmışım nasıl yine başladım bilmiyorum. Limitler her geçen ay yükselerek devam etti ve araba gitti. Satmak zorunda kaldım. Araçtan kalan 7 bin TL idi ve ben bu parayı borsaya attım. Biraz kazandım sonra yavaş yavaş çekip casinoda kazandım kazandığımla bir gün kızıma en iyi telefonu almıştım. O zaman kızıma annem bakıyor. Bu arada 24, 22, 15, 9, derken beyin artık 1, 2, 3, 4, 5 liraları kazanç olarak saymadı bile.
Maaşlarım gitti, ekstra çalıştıklarım gitti ve son şu 7 aydır orda gerçekten 13 bin maaşım var fakat ekstra ile 17 19 arası hep maaş aldım ama nerde hiçbiri yok. Psikolog bana 1 lira bile oynasan haber et demişti, etmemiştim. Neyse kızım liseye başlayacaktı ve özel bir okula yazdırdım. Neden? maaşımız güzel tabi para kalırsa. Geçen ay sadece 5 bin atabildim. Kitap vs. kıyafet okul parasını bile ödememiştim bu ay öderim diye. Yapabildim mi? Hayır! Yine gittim 16 bin TL kayıp ile çıktım casinodan.
Sinir krizi geçirdim. Alkolün etkisi ile herkesi aradım. “Türkiye’ye gel” dediler geldim. Dayım aldı bileti bir arkadaşım “ister ver ister verme” diyerek 1000 TL bir harçlık verdi ve beni Türkiye’ye gönderdiler. Kesin dönüş yaptım fakat 8 tane icra dosyası var, maaş asgari ücret ve kızımın özel okulu aylık 5000 bin. Küçük bir ilde yaşıyorum. Yıllardır otellerde çalıştım ben. Ne yapayım geldim artık. Babam 4 gün oldum hiç konuşmadı benimle. Bıktı çünkü kredileri yedim, kartlarını patlattım, birikimini yedim. Şu an gerçekten bok gibi pişmanım.
Psikoloğa gitmeyeceğim. Neden? zaten her şeyi biliyorum. Kendimde yapabilirim. Bu benim bu hayattaki son şansım biliyorum. Borç icra umurumda değil sadece kızım ve sağlığımı düşünüyorum. Gerçekten hiçbir şey için geç değil bunu anladım. Kızım eskiden bilmiyordu. Hatta bütün arkadaşlarına; “Benim babam benim için her şeyi yapar!” derdi. Yüzüne zor bakıyorum. Bu benim son şansım. Gerçekten kızıma söz verip geri döneceğim. kızıma söz verdiğim her şeyi yaptım bu güne kadar sadece kızım değil kendim içinde yeni bir sayfa açacağım.
Kıbrıs’ta kumar cenneti ama oynamayanda çok kişi var. Sözüm şudur herkese; bugün düşündüğünüz 10 bin, 20 bin borç, yarın 1 milyon TL olur. Yol yakınken bırakın. Benim 12 yıldır kaybettiğim para 1 milyonu geçmiştir arkadaşlar. Son 7 ayda bile 110 bin kaybım var. Yıllarım gitti. ALLAH BU İLLETİ DÜŞMANIMA VERMESİN! Casino’da krupiyeler vardır ve onların sıfatında şu yazar; “Kumar oynamayın, kazanamazsınız!” Kumarda hep kasa kazanır. Bir kurpiyer nasıl para kazanmaz rulette her şeyi bildiği halde. Çünkü kumar bu, kazanan çok gördüm fakat tatmin olmadığı için hepsini geri verdiler. 12 yıl oldu, kızım büyüdü ve şu anda 14 yaşında. Daha da el süremem yapamam…
Mehmet merhaba,
Restoranda çalışıp yemek yemeden çıkmak olmaz! Kimse kusura bakmasın ama ben restoranda çalışıyorsam aç kalmam. Bunun sebebi ise illaki acıkıp yemek yemem gerektiğidir. Kumarhanede çalışıp kumar oynamamakta buna benzer. Eğer kumarın içindeysen ve bir defasına bile olsa kumarın verdiği hazzı yaşadıysan burada çalışarak kumarı bırakman imkansıza yakın bir şeydir.
Benim tavsiyem daha hayırlı bir iş bulup gönlünce çalışabilmek. Aşçısın! Sana istediğin her alanda iş vardır. Sen yeter ki iste ama kumarın döndüğü her alanda emin ol kaşıntıların durmayacak ve belki bana da uğrar şans diye hayatını oraya vermeye mahkum olacaksın. Serdar ortacı düşün hayatını Kıbrıs’a bıraktı. Kıbrıs’a bıraktığı paralarla emin ol bir şehir alabilirdi. Ama o hep daha fazlasına gitti. Daha doğrusu hep zevkine gitti. Kazanmak veya kaybetmenin bir önemi yok kumarda. Kumar sadece içinde bulunmaktan zevk alınan bir düzen ve bu düzen birçok insanı yok etti. Kimi dayanamadı intihar etti kimi hala sürünüyor. Kumar böyle bir şey. Kızını sevdiğini çok iyi anlıyorum. Kızının hatırına yapma! Hayatını ona ver. Paranı bu namussuzlar yiyeceğine kızının gelişimine gitsin umarım bu saatten sonra hatanı anlar ve düzene sokarsın hayatını. Allah yardımcın olsun!