Evet, Selamın aleyküm arkadaşlar. Ben küçük yaşlardan beri maçlara meraklı, 3 5 lirayla iddaa yapan bir çocuktum. Yaşım yetmediği için bayideki abilerle yatırırdım. Neyse benim gerçek felaket ve sonum olan slot gibi oyunlara başlamamın sebebi ise iş yerindeki oynayanlar oldu. Önce bana; “orda oranlar daha yüksek!” dediler. Bende hemen girip futbol bahisleri aldım 100 200 TL’ye. Sonra baktım casino oyunları bölümü var sitede. “Şansımı deneyeyim!” dedim ve inanır mısınız hiçbir zaman kazanamadım. Sürekli aldığım parayı kaybediyordum kumarda.
Çok süre geçmeden banka 5 bin TL kredi verdi ve kullandım tabi ki. Bana daha önce hiç vermeyen oyuna yatırım yaptım ve bu sefer 5 bin lirayı 48 bin yapmıştım. Öyle çok mutlu ve heyecanlıydım ki anlatamam ama sadece 1 saat sürdü. Bütün o parayı vermiştim. Başımdan kaynar sular dökülmüştü. Nefes alıp verişim değişmişti. Sanki ben, ben değildim içimdeki bir şeytan yönetiyordu beni. Sanki o kaybettiğim para benimmiş gibi çok üzülmüştüm. Şimdi düşünüyorum da keşke orda bir soğuk su içip hayatıma baksaydım. Sizce böyle mi oldu? Tabi ki hayır. Eğer öyle olsaydı şu an buraya yazma gereği duymazdım ve gayet mutlu bir hayat yaşıyor olurdum.
Neyse kaybettiğinde gözüm dönmüştü ve babamın evde biriktirdiği altın ve paraların yerini biliyordum. “Parayı yükseltir gene yerine koyarım!” diye başladım. Önce 10 bin TL aldım kaybettim, kimsenin haberi yok. Sonra son para olan bir 10 bin TL daha vardı onu da aldım ve hepsini kaybettim. “Keşke hiç almasaydım” diye hüngür hüngür ağladım. Ben kimseden borç para almadım kimsenin 1 kuruşuna el sürmedim. Bu aldığım parayla kendime hiçbir şey almadım. Yemedim ve geldik finale.
Babamın biriktirdiği altınlar hepsini oraya aktardım. Amaç parayı tamamlayıp geriye koymaktı. Hepsini bozdurduğumda elimde 51.000 lira vardı. Aklımda düşündüğüm bir şey yoktu aslında. Neden mi esir olmuştum? Sanki biri beni zorla oynatıyor gibiydi. İstemiyordum oynamayı aslında ama sanki kendi kafamda buna mecbur bırakılmış gibiydim. Ve 51.000 TL’yi 130.000 TL yapmıştım ama inanın bir gram düşünmedim parayı çekmeyi ve devam ettim. Devam edenler zaten bilir bu son değişmez bir sondur. Kaybettim bütün parayı ve artık nefes alamıyordum. Sanki hayat bitmişti benim için.
Neyse sonra babamla annemle vedalaşır gibi sarıldım haberleri yok. Keşke hala o anki gibi temiz bir çocukları olsaydı ama olmadı. Kafamda tek şey vardı intihar etmek. Çok düşündüm ama babama bunu yapıp onu böyle bırakamazdım. Annem giden paraya üzülür ama ben ölürsem yaşayamaz diye düşündüm ve konuyu açma kararı aldım. Elim ayağım titriyor, ağlamaklı bir şekilde anlatıyorum. Babam tabi haklı olarak “hırsız, şerefsiz” diye söylenip dövmeye başladı beni. Öldürse bile hakkıydı. Annem çok ağladı ve “sana bir şey olmadı ya oğlum” dedi. İşte annemle o gün 10 saat ağlamışızdır.
Arkadaşlar, bakın bunun şakası yok. Sizi kimse insan yerine koymaz. Ben bazen hala babamın bakışlarını üzerimde hissediyorum ve üzülüyorum. Babamla oturup konuştuk. Aldığım bütün paraları çalışıp yerine koyacağım” diye anlaştık. Şu n 30.000 TL borcum kaldı. Yemin ediyorum parasında değilim. O oynadığım dönemlerde ben yalan söyleyen aşağılık bir insandım. Şimdi daha yeni yeni zaman geçtikçe kendimi buldum. Birde şunu eklemek istiyorum. Bugün size nasihat verirler, yarın kimse para vermez. Siz bırakacaksınız! Bizimde kimseye faydamız olmaz. Anneniz babanız bile artık usandıklarında yanınızda olmaz. Aklınızı başınıza devşirin. Paranın ne kıymeti var, sigara içsen her gün ayda bin TL yapar. Geri kalanını ver ailene borçlarını öde ama sakın kumar oynama.
Biz iyi insanlarız biliyorum, iyi kalpliyiz ama işte bizim de celladımız bu oldu. Eğer bir gün anneniz babanız öldüğünde yüzünüz olup cenazesine gidebilmeniz için bırakın. Allah keşke nasip etse zengin olsam ilk işim kumardan hayatı dağılanlara yardım etmek. Biliyorum pişmanız ama son pişmanlık fayda getirmiyor. Bu hayatta tek gayemiz çok çalışmak olsun. Evinize ailenize para verin. Allah rızası için oynamayın. 1 lira bile oynamayın. Kazı kazan bile almayın. Haram da mutluluk ararsan mutluluk sana haram olur. İnşallah bir gün burada olanlar 5 yıl sonra alnımız ak bir şekilde dimdik gerile gerile koltuklarımıza otururuz.
Kanka birebir aynı şeyleri yaşamışız ben yazdım sandım 20 yaşındayım bende instagramini versene konuşalım