Merhabalar, ben Alex. Kumar bulaşmam çok uzun bir tarihli bir durum değil toplasan 2 yıl ama bu iki yılı da ara ara oynadım. Buralarda otomat dedikleri makinler var ama hiç ilgimi çekmedi arada oraya 2 euro atmışımdır ama öyle sürekli oynamadım. Gelelim benim kumar oynadığım mecraya yani birçoğunun da müzdarip olduğu sanal kumara. Normalde boş günlerimde evde oturur film kitap vb. şeyler yapardım. Birgün gene evde Youtube’da takılırken bir kumar oynayan ve bunu paylaşan platforma denk geldim. O an her şeyin başladığı ve psikolojimin eskisi gibi olmayacağı gündü!
Merak edip bende girdim. 20 atayım derken 50 oldu. Sonrasındaki süreçte kazanmaya başladım. Kazandıkça kazandım, hesabımda 10K euro vardı ve ben bunu sadece 200 euroyla yapmıştım. Sevinçten uyuyamadım. Hesabi 1 günlüğüne kapattım tabi bütün parayı çektikten sonra. Gittim güzel bir yemek yedim, gezdim, elbise aldım falan ama görseniz çok rahattım. Planlar falan yapıyordum kendi kendime. Tabi ki unuttuğum bir şey var. Tekrar oynayarak ayni şeyleri yapabileceğime delicesine inancım.
Hemen hesabın tekrar aktif hale gelmesi için mail attım. 2. gün tak mesaj geldi “hesabınız artık aktiftir!” diye. Girdim ve “1k atayım bir şey olmaz zaten kâr etmişim!” dedim kendi kendime. O 1000 Euro’nun arkasından 2k, 3k, 4k derken hesabımdaki bütün parayı sıfırladım. İnanır mısınız sadece güldüm. Olaylar buradan sonra derinleşiyor ya zaten. İşe gidiyorum, işten tat alamıyorum. Zaman geçmek bilmiyor sanki. Kendi kendime; “1 saate kaybettiğin paranın sadece 1500 Euro’sunu 1 ay çalışıp kazanıyorsun ve her sabah uyanmak zorundasın bunun için!” diyordum. Zoruma gidiyordu.
“Eve dönünce oynamayacağım” falan dedim ve aradan bir süre zaman geçti. Bu süreçte kendimi toparlamıştım. Eskisi gibi olmuştum. Gülüp eğleniyordum. Ne olduysa 2 gün önce oldu. Tarih 10 şubatı gösterdiğinde yıllık izne çıkmıştım. Bir evde oturmuşum, yalnızım bu arada. Tek başıma kalıyorum. Birden aklıma kumar geldi. “100 € atayım” dedim. İnanır mısınız o 100 euroyu 36k € yaptım ama 1 kuruşunu hesaba çekmedim. Bir oyuna 1 euro attım önce 4k x verdi. (Oyununun adını vermeyeceğim) bir anda 4k hesapta para oldu.
Sonra başka oyun derken sabah kadar oynamışım 36k yapmışım. Çekim falan derken bekletiyorlar bahane bahaneler tabi ki biliyorlar dayanmayacağımı. 1 gün dayandım tabi hala beklemede çekim. “Neyse bari küçük küçük bahislerle oynayayım, zaman geçsin” dedim. Aklımda hep oynama hissi. Aslında bağımlı olmuşum, hastayım ve haberim yok bundan. Derken hepinizin belki de yasadığı durumu bende yaşadım. 36k 1 saate yok oldu. Çünkü 4k, 2k, 3k bastım. Yazık gerçekten. Tabi ben böyle durur muyum? Bu sefer kendi paramı atmaya başladım. Attığım gidiyor, o bitiyor bu seferde kredi çekiyorum.
O da gidiyor derken -10k içeri girmişim farkına bile varmadan. Onca ay çalışıp biriktirmeye çalış kenara attığın bütün para bir anda uçsun. Toplamda 2 senede biriktirdiğim para uçtu. Üstüne kredi kartını patlattım bitti. Şimdi cebimde 50 euro kalmış ay sonuna kadar idare etmek için. Bugün kendimi tanımanın, hasta olduğumun kabullenmenin tarihi. O yüzden bu platformda okudum hikayelere bakınca kendime şöyle diyorum; “Ben gene iyiyim buradaki hayatlara göre. En fazla 2 ay sıkıntı çekip borcumu kapatarak tekrar eski hayatıma geri gelirim ama devam edersem daha çok kaybedeceğimin kanıtı buradaki hikayelerdir!”
Hayatta emek verilmeyen hiçbir şey değerli değildir bana göre. O yüzden ben bıraktım kumarı. Çok şükür evli çocuklu falan da değilim ve bu hayatı yalnız yaşıyorum. Kaybettiklerim içinde kaza yaptığımı ve arabamın perte çıktığını düşünerek kendimi avutuyorum. Çünkü elden başka bir şey gelmiyor. Bu yüzden 12 şubatta kumar benim için kapanan bir sayfadır. Buna inanıyorum. İnsanın bu hayatta isteyip de yapamadığı hiçbir şey yoktur. Yeter ki istediğiniz şeyde kendinize samimi olun! Sağlıcakla kalın. Hepinize bu yolda başarılar.
Alex merhaba,
Başlığını beğendiğimi söylemeden geçmeyeceğim yorumuma! Aslında bütün mesajı tek bir cümleye sığdırmışsın! Tebrik ederim gerçekten güzel bir başlık oldu. Her ne kadar hikayende bırakma kısmına çok değinmemiş olsan da umarım hikâyenden sonra yorumlara bu konu üzerinde daha fazla nasihat verebilirsin.
Özellikle çok sevindim tabloyu bu platform aracılığıyla görüp fark etmene! İşte asıl hedefimiz daha yolun başındaki sizlersiniz. Tükendikten sonra gelenler sadece avunup geri gidiyorlar o bataklığa bunun farkındayım. Bırakalım bu adamlarda böyle faydalansın 5 dakikada olsa kendi kendilerinde bir avunma hissiyle hayat bulsunlar ama gel gelelim ciddi manada durumun vahimliğini göremeyen, tamamen illüzyonun etkisinde kararlar alıp hayatının içine eden birçok insanda var. Daha borcu 3 bin 5 bin ve panikle kurtarmaya çalışan insanlarda var. Veya daha bilinci hala açık neyle dans ettiğinin farkında olamayanda çok. Hedefimiz bu insanların gözünü açmak ve gelecek 20 30 50 artık Allah ne kadar ömür biçmişse yıllarını kurtarmak!
Dopamin tatlıdır evet ama yaşattıkları cehennem azabı gibidir. Her gün ölürsünüz 5 dakika mutlu olacağım diye her gün ölmeye değer mi sizce? Değer diyenler, tamamen tercih meselesidir. Sonuç itibariyle hayat sizin, çekecek olanda sizsiniz ama bu illet sonunda zaten seni yalnız bırakacak, sütün bittiğinde seni kesime yollayacaklar. Asıl travmanın babasını o sahneler yaşanınca göreceksin. Seni tebrik ediyorum kardeşim. Allah bu uğurda hep yardımcın olsun. Mücadelende başarılar diliyorum.