Kumardan Yitip Giden Hayat!

Merhaba, 32 yaşında İstanbul’da yaşamına devam eden boşanmış birisiyim, evet hikayem bir çoğunuzun tahmin ettiği gibi devam ediyor. Ama bence okuyup birilerinin ders çıkarabilme ihtimalinin olması bile beni diğer arkadaşlarımızın yazdıkları hikayeleri okuyarak yazmaya itti. Annemle babam kumar yüzünden boşanmış bir ailenin erkek çocuğuyum. Daha ufak yaşta beni alır kahveye götürür, kumar masasının yanına sandalye çektirip gazoz içirtirdi. Bende arada oradakilerle dama gibi oyunlar oynardım. Hatırlamıyorum yaş o zamanlarda 5-6.

Üniversite’nin sonuna kadar hayatımda bu tarz şeyler olmamıştı. Öyle mahalle arkadaşlıklarında iddaa oynayan arkadaşlarım olurdu, arada bende aynı yaptıkları kuponlara 5 TL – 10 TL atar gülerdim. Kaybetsem de kazansam da fark etmezdi benim için. Doğru dürüst futbol takip etmez anlamazdım. Ama bunun yanında Facebook’taki sanal çiplerle oynanan Texas Holdem Pokeri çok severdim ve sürekli oynardım. Hatta parayla birilerinden çip bile satın alırdım (arada devrik cümleler ve hikayeyi yazarken bile suçu birine atma psikolojisinden midir ne atladığım yeri hemen dönüp yazıyorum kusuruma bakmayın o yüzden.)

İlerleyen süreçte (yaş o sıralar 21 – 22) bir arkadaşım yasa dışı bahis sitesinde oyun oynadığını anlatıp durur, arkadaşının da oradan ufak ufak kazanıp çok güzel para biriktirdiğini anlatırdı. Bir gün bizim evde oturup sohbet ederken laptopu açıp kendi üyeliğine girip oradaki Texas Holdem pokeri gösterdi. 50 TL’lik – 10 TL’lik bahisler alıp 150 – 200 TL kazanıyor ve çıkıyordu oyundan.

İlgimi çekmişti. Beynimin bir yerlerinde “bu güzel bir şey” hissiyatı hep vardı sanırım çünkü Facebook’taki sanal pokeri oynarken inanılmaz bir haz alıyordum. Her neyse girip kayıt oldum, 100 TL attım inanın hatırlamıyorum kaybı veya kazancı ama atmaya devam ettim. Harçlık alıyoruz o zamanlar Anneden (Unuttum kusura bakmayın babam sağ olsun ayrılınca bizi görmeye 1 sefer bile gelmedi. Annem canla başla çalışıyor bize bakıyor.) Harçlıklar yetmemeye başladı ve orada ki kaybettiğim paraları geri kazanma hırsıyla süreç devam etti. Biraz iddaa (anlamadığım halde saçma salak maçlara), biraz Texas Holdem derken iyice bağımlısı olmuştum.

Evde bulunan yastık altı dediğimiz annemin birikmişlerinden başladım tırtıklamaya. Ufak ufak aldığımdan hiç fark edilmiyordu sanırım. Derken artık iş tahmin ettiğiniz gibi büyüdü ve 300 – 500 TL  almaya başladım. Oradaki para bitti. Evde para kayıp. Annemin ufakken de çantasından para aldığımdan oklar benim üzerime çevrildi. Annem bir şekilde çok laf, söz etmeden konuyu kapattık ve hayatımıza devam ettik. Ama evde fark ediyorum değerli herhangi bir şey bırakılmıyor ve sanki birilerinden gizleniyor gibiydi (benden).

Haklılar. Helal yollarla kazanılan ufak tefek birikimlerini ben deliler gibi sitelere yatıyordum. Gel zaman git zaman bulabildiğim paralarla oynamaya devam ettim. Oynadığımı kimse ne tahmin ne ihtimal veriyorlardı. Evde kimse bilmezdi öyle şeyler. Askere gitme vaktim gelmişti. Ufak bir borcum vardı, yine kumar saçmalıklarından bana hediye alınan telefonu satmıştım. Annemlere de “değerini kaybedecek nasılsa” gibi bir bahane üretmiştim. Sanırım sene 2010 falandı. Askerlik sayesinde ben bu olaydan uzaklaştım. İddaa, kumar hepsi bitmişti. Askerlik bitti döndük İstanbul’a. İşe başladık ufak da olsa bir maaşım var. Dizi, film sitelerine her girdiğimde karşımda salak site reklamları çıkıyordu. Bilinç altımıza yerleşti tabii, hamurumuzda da var tabi o aptal bağımlılık hissi…

Girdik yine saçma salak sitelerden birisine yasa dışı, attık bir şekilde parayı. Yok olmuyor kayıp, kayıp ama devamlı. Minik minik krediler 1000 TL, 2000 TL (minik diyorum hikayede rakamlar çok büyüyor birazdan). Hayatıma da o dönem biri girdi ve evleneceğiz, ufak ufak hazırlıklar devam ediyordu. O sıralar hayatımın formunu bozacak tutarlar değil (işimi yazmak istemiyorum ama Türkiye standartlarına göre o zamanlar asgari ücretin 2 katı kazanıyordum, iyi bir şirkette). Nişan yaptık, hiç unutmam eğlenceye gidilecek cepte ki son 2000 TL’yi kumara vermişim o eğlensin diye sanırım. (Gülüyorum ama bunların üzerinden 10 yıl geçmiş ve hala aynı senaryolar ondan.)

E tabi nişanlıma söyledim; “bende para yok sen bana borç verir misin?” “Hayırdır ya” şöyle böyle. Hayatımda o kadar yalan var ki arkadaşlar 12 yıl önce söylediğim o yalanları hatırladığım kadarıyla yazıyorum. Çıkardı verdi tabi bir miktar para eğlendik ettik, verdiği paradan atıyorum şu zamanın parasıyla 1000 TL arttı. Ben o gün geri vermedim o parayı ama kumar oynarım diye değil. Alkol aldık, yedik, içtik evlere geçildi unuttuk.

Sabah kalktım bir baktım cepte 1000 TL. Hemen gittim ATM’ye. Yatır siteye at ardından hop kayıp. Nişanlımla buluştuk oturuyoruz bir kafede cebimde hesaba yetecek bir miktar para var ve onu da çilekeş annemden istemişim (isteme şeklim eğlencede bir sürü hesap ödedim anne ahh vahh falan kafası. Yazıklar olsun bana…) Annem hiç kıyamaz “al oğlum olduğu kadar.” (Konu parçalanıyor devamlı kusura bakmayın ama önemli noktalardan anekdotlar kasıtlı veriyorum DEĞER dediğimiz şeyleri hepimizin önemsemesi lazım.) Nişanlımın aklına geldi sordu; “ya böyle böyle. Ben sana şu kadar verdim, ne kadar tuttu hesap falan?” Bende; “şu kadar dedim. “E üstünü versene bende bir şeyler alacağım” dedi kızcağız. Bir yalan daha inanın hatırlamıyorum “ya şöyle böyle oldu” demişimdir kesin. “İyi tamamdır” dedi.

Ben oynamaya devam ediyor ve artık bu büyük rakamlara gözü dikiyordum. Öncelikle şirketten avans başvurusunda bulundum. Maksimum maaşımın 5-6 katı kadar verebileceklerini söylemişlerdi, bende “he bana 10 000 TL kadar gerekli zaten evleneceğim ihtiyaçlar çok” diyerek almıştım. Oysa düğün ve evlilik için 1 lirasını harcamayacaktım. Amacım girip poker, iddaa, canlı casinoyla tüm sitenin kasasını boşaltma arzusuydu ve sonra borçlarımı kapatıp rahat bir hayat sürecek para tutarı. Final belli! 1 saat sürmeden bütün para gitti.

Sonra bankalar, iş yeri ve başka yer kalmayınca “nasıl? nasıl? nasıl?” Diye düşünürken aileden bahaneyle para istemek geldi. Büyük bir ailemiz yok, haladan istedim yurt dışında yaşıyordu sonuçta ve bize göre iyiydi durumu. Bir yalan daha “arkadaşın aracıyla kaza yaptım, ödemem lazım. Annemler duymasın aramızda. Nasılsa çalışıyorum ben sana bunu öderim. EN KÖTÜ DÜĞÜN TAKILANLARDAN veririm.” Halada kıyamadı verdi 1000 Euro. Anında erittim. Blackjack ile tanışmıştım. Harika para eritiyordu.

Evlilik zamanı geldi. Adeta tabiri caize 1 kuruş harcamadan annemin kenarında ki son kuruşu alana kadar düğünü ve evi yerleştirdim. Aldığım bir iki ufak tefek şeydir gerisini annem yaptı. Kumar devam ediyordu hayatımda. Kaybettikçe kaybediyor, gözümü hırs bürüyor, rakamlar devleşiyordu. Sonunda düğün takıları bozduruldu ve onlarda hiç edildi. Evliliğim sarsıldı, ayrılmak istedim eşim beraber halledelim dese de istemiyordum çünkü bataklıktaydım. Boşandık. İyi ki boşanmışım. Hayatını karartacağım bir insan olmamış oldu. Üzerinden boşanmamızın 8 sene geçti. Ben oynamaya devam ediyorum. Bunları yazarken de az önce 20.000 TL kadar bir rakam kaybettim. Ondan bir gün öncede 45.000 TL. 22 Kasım 2021, 5000 $ ve 135 000 TL nakit para evet evet meblağlar bu şekilde birden arttı.

Kazancım arttıkça oyunlar devam etti, ailem öğrendi etti kısımlarını girmiyorum defalarca kredi çekip kapadılar yine yaptım, yeminler, tövbeler, ağlamalar yine yine yine yine yine.. Belki 10 belki 15… Totalde inanın 1 milyondan kat ve kat fazladır diye düşünüyorum. İşletmem var iyi cirolar yapıyor kasa bende haliyle ama kasa kazanır olmuyor işletmemde devamlı parça parça aktarıyorum siteye. Son iki ay belki 500.000+ fazladır.

Bunları yazmamda ki sebep şu artık atacak kurşun ve gidilecek yol kalmadı. 32 yaşındayım iyi bir konumum olabilirdi, hala olabilir ama tadı tuzu kalmadı hayatımın. Bitkinim, yorgunum, ailem karşısında ezik gibi hissediyorum (canım annem ne kadar sen yaparsın edersin dese de). Yok, yoook yok. Hala kadın benim borçlarımdan ötürü çalışıyor. Krediler çektirdik kapattırdık ya lafta borçları onlardan sebep bana güvenmiyor ödemem etmem diye haklı… Ödemediğim oldu türlü yalan üreterek. Rezil bir hayat…

Evet hayata bir kere geliyoruz dostlar. Onu da iyi kullanın kolay para diye bir şey yok abi. 10 gün sonra 60.000 TL ödemem var, kuruş param yok, isteyecek kimsem yok. Yüzüm yok. İntihar mı edeyim bence yine bir annem üzülür ama yazık değil mi ona? O borçları yaptırıp çekip gitmek iyice rezil bir insanlık değil mi?

Bunları neden yazdım? Hem rahatlayayım hem de belki bir arkadaş görür ders çıkartır diye. Yapmayın demiyorum o psikolojilerin hepsini bende yaşadım, yaşadık neler yaşadım ya. Uzun uzun oraları anlatmayacağım yapmayın annenize, babanıza, kardeşinize, karınıza, SİZE… Yazık bize yazık ya.

Ben yarın uyandığımda (uyuyabilirsem) 9 günlük bir zamanım kalacak bu parayı bulmak için bilmiyorum bakalım hayırlısı hakkımda bulursam gelip yazacağım buraya yorum olarak yazımın altına. Bulamazsam da bir şey yazmam.